Dit rapport gaat over een controle die plaatsvond op de luchthaven Schiphol. Een vrouw kwam haar schoonzus ophalen die vanuit Suriname naar Nederland kwam. Toen zij net in de bus zaten om vanaf Schiphol naar huis te gaan, werden zij door medewerkers van de KMar (hierna: Koninklijke Marechaussee) uit de bus gehaald voor een controle in het kader van de bestrijding van drugscriminaliteit.
De KMar-ambtenaren hadden verzoekster al een poos in de gaten gehouden op de luchthaven, en vonden haar gedrag opvallend. De controle had veel impact op de vrouw en haar schoonzus.
De vrouw klaagde over de controle, eerst bij de KMar en daarna bij de Nationale ombudsman. Voor verzoekster is met name belangrijk dat zij vermoedt dat haar huidskleur een rol speelde bij het besluit om haar te controleren (etnisch profileren). Ook klaagt zij over de manier waarop de controle plaatsvond.
De ombudsman komt tot de conclusie dat de KMar niet goed heeft uitgelegd waarom het gedrag van de vrouw en haar schoonzus reden was voor een controle. Dat betekent dat de klacht over etnisch profileren gegrond is.
Verder vindt de ombudsman dat de KMar de klacht van de vrouw beter had moeten behandelen. De ombudsman geeft over een paar klachtonderdelen geen oordeel. Het gaat dan om het moment waarop de vrouw en haar schoonzus werd gecontroleerd (uit de bus gehaald) en over de vraag of een opmerking die een van de KMar medewerkers maakte, discriminerend was. De ombudsman vindt de klacht van de vrouw over de vragen die tijdens de controle gesteld werden, ongegrond.
Omdat de vrouw ook klaagde over de manier waarop de klachtencommissie van de KMar haar klacht behandelde, kijkt de ombudsman daar in dit rapport ook naar. De ombudsman verklaart deze klacht ongegrond, maar geeft de klachtencommissie van de KMar mee dat het goed is om aan het begin van een hoorzitting uitleg te geven over hoe de commissie werkt. Zo kan de klachtencommissie verkeerde verwachtingen voorkomen.
