Een tolk klaagde bij de politie over de omstandigheden tijdens een telefonische tolkopdracht. Volgens de tolk kon hij de gespreksdeelnemers slecht verstaan en viel de verbinding vaak kort uit.
De politie nam de klacht niet in behandeling. Zij gaf aan dat de tolk over beleid klaagde. Toch ging de politie wel in op de klacht. De politie vond dat de tolk tijdens het gesprek had moeten zeggen dat de verbinding slecht was. Want dan had de agent kunnen proberen om het op te lossen. De politie schreef ook dat de tolk verantwoordelijk is voor de kwaliteit van het gesprek.
De tolk was het niet eens met deze reactie en diende daarom een klacht in bij de ombudsman. De tolk vond niet dat van hem kon worden verwacht dat hij de problemen al in het gesprek aankaartte. Want hij werd per minuut betaald en de politie zou dan een andere tolk kunnen bellen. Dan zou hij inkomsten verliezen en de politie zou dan kunnen verdergaan met de opdracht zonder iets aan de slechte omstandigheden te doen.
De ombudsman heeft met de politie gesproken over de klacht. De politie gaf onder andere aan dat de klacht bij nader inzien niet over beleid gaat, maar over een gebeurtenis. Ook zei de politie dat de agent en de tolk allebei verantwoordelijk zijn voor de omstandigheden tijdens een tolkopdracht. De politie vond nog steeds dat de tolk tijdens het gesprek had moeten zeggen dat de omstandigheden slecht waren.
De ombudsman vindt dat de politie de klacht had moeten behandelen. De afschrijving op beleid is niet juist. Het antwoord over van de politie over de kwaliteit van het telefoongesprek kan hij wel volgen. Hij is het met de politie eens dat de tolk en de agent allebei verantwoordelijk zijn voor de kwaliteit van de verbinding. En dat het wel aan de tolk is om het aan te geven wanneer hij slechte omstandigheden ervaart. Daarom vindt de ombudsman die klacht niet gegrond.
