Verzoekster klaagde er over dat de staatssecretaris van Financiën haar verzoek om schadevergoeding had afgewezen.
De staatssecretaris van Financiën beoordeelde de vraag of een schadevergoeding moest volgen uitsluitend vanuit het leerstuk van de onrechtmatige daad.
Deze opstelling miskent volgens de Nationale ombudsman dat ook in situaties waarin sprake is van onzorgvuldigheid, maar juridisch geen onrechtmatigheid kan worden aangenomen wel degelijk vanuit behoorlijkheidperspectief aanleiding kan bestaan voor enigerlei vorm van (materiële) tegemoetkoming.
De Nationale ombudsman oordeelde dat de staatssecretaris door deze toetsing na te laten in strijd met het motiveringsvereiste handelde en achtte de klacht op dit punt gegrond.
Door de staatssecretaris van Financiën werd niet weerspoken dat in een periode van 10 weken door de Belastingdienst 23 bezwaarschriften in ontvangst waren genomen. In de bezwaarschriften werd verzocht om uitstel van betaling voor de bestreden bedragen van de aanslagen. Ondanks de bezwaarschriften werden door de Belastingdienst aanmaningen verstuurd voor het betalen van het volledige bedrag van de aanslagen.
De Nationale ombudsman oordeelde dat de Belastingdienst niet juist handelde door de door hem ontvangen bezwaarschriften niet in zijn registratiesysteem te registeren en vervolgens niet verder in behandeling te nemen, tengevolge waarvan er aanmaningen werden verzonden. Naar het oordeel van de Nationale ombudsman is hier sprake van een situatie waarin de handelwijze van de Belastingdienst meebrengt dat verzoekster enige compensatie wordt geboden. In dit geval was er in een periode van tien weken 23 keer een persoonlijk aan de balie van de Belastingdienst afgegeven bezwaarschrift niet inbehandeling genomen. De aard en de omvang van de ondervonden problemen voor verzoekster waren dusdanig en speelden bovendien over een zodanig lange periode met daarmee gepaard gaande onzekerheid voor de cliënten van verzoekster, dat de staatssecretaris van Financiën in redelijkheid niet in zijn standpunt kan worden gevolgd verzoekster helemaal geen kostenvergoeding toe te kennen. Het afwijzen van deze claim doet daarnaast geen recht aan de spelregel dat overheidsinstanties bij de afhandeling van schadeclaims een coulante opstelling innemen. Dit houdt onder meer in dat de overheid zich coulant opstelt indien vaststaat dat zij fouten heeft gemaakt. Dit oordeel gaf aanleiding tot het doen van een aanbeveling. De minister van Financiën werd in overweging gegeven om met verzoekster in overleg te treden om te komen tot een redelijke kostenvergoeding. De aanbeveling werd wel/niet opgevolgd.
De klachten over de lange behandelingsduur van de behandeling van het verzoek om schadevergoeding en de informatieverstrekking tijdens de behandeling van dat verzoek achtte de Nationale ombudsman eveneens gegrond.
