Verzoekers dienden bij de Belastingdienst een verzoek in om vergoeding van kosten gemaakt in verband met de behandeling van de door verzoekster ingediende aangifte ib/pvv 2008. Volgens verzoekers had de behandeling geleid tot onnodig gemaakte kosten waaronder telefoonkosten, kosten voor het indienen van klachten en accountantskosten.
Verzoekers klagen erover dat de Belastingdienst afwijzend heeft gereageerd op hun verzoek
De Nationale ombudsman constateerde dat de Belastingdienst in zijn beslissing had volstaan met de conclusie dat geen sprake was onrechtmatigheid. Daarom achtte de Belastingdienst zich niet aansprakelijk en werd de claim niet verder inhoudelijk behandeld. De Nationale ombudsman vond dat de Belastingdienst de vraag of schadevergoeding moest volgenn ten onrechte enkel had beoordeeld vanuit het leerstuk van de onrechtmatige daad. Daarmee werd miskend dat ook in een situatie waarin sprake is van onzorgvuldigheid, maar juridisch geen onrechtmatigheid kan worden aangenomen, wel degelijk vanuit behoorlijkheidsperspectief aanleiding kan bestaan voor enigerlei vorm van (materiële) tegemoetkoming Voorts miste de Nationale ombudsman een specifieke reactie op met name de stelling van verzoekers dat zij onnodig op kosten zijn gejaagd door het opvragen bij de accountant van gegevens die al binnen de dienst bekend waren. Daarmee was geen gevolg gegeven aan het vereiste dat bij de behandeling van een claim zoveel mogelijk wordt onderzocht welk conflict achter de claim schuilgaat en geprobeerd wordt dat conflict op een passende wijze op te lossen.
Tot slot bleek tijdens het onderzoek dat de accountant de rekening had laten vervallen. Daarmee bestond in zoverre geen aanleiding meer voor een kostenvergoeding. De overige kosten waren niet van een aard en omvang dat die vergoed moesten worden.
De klacht was gegrond wegens schending van het motiveringsvereiste
