Verzoeker klaagde bij de gemeente erover dat een medewerkster had medegedeeld dat bijzondere bijstand zou worden verstrekt in de vorm van een gift in tegenstelling tot een later genomen besluit waarin werd medegedeeld dat de bijstand werd verstrekt als lening.
Verzoeker klaagde bij de Nationale ombudsman er onder meer over dat de gemeente zich had onthouden van een oordeel over de klacht.
De Nationale ombudsman overwoog dat het handelen van bestuursorganen feitelijk en logisch dient te worden gedragen door een kenbare motivering en dat een bestuursorgaan in een reactie op een klacht geen oordeel mocht geven op grond van onbewezen feiten. Indien het niet mogelijk om een uitspraak te doen over de gegrondheid van een klacht, moet het bestuursorgaan zich onthouden van het geven van een oordeel. Hieruit volgt dat er geen uitspraak over een klacht kon worden gedaan, als de verklaringen van betrokkenen, na confrontatie met elkaars beweringen, tegenstrijdig blijven en er geen feitelijk materiaal voorhanden is op grond waarvan aan één van de verklaringen meer waarde gehecht dient te worden.
Uit het verslag van het gesprek met de betrokken medewerkster bleek dat zij, ook na confrontatie met verzoekers beweringen, een andere verklaring over de bestreden gedraging had. Ook verzoeker bleef, na confrontatie met de bewering van de betrokken medewerkster op zijn standpunt staan. De Nationale ombudsman was daarom van oordeel dat het college in de reactie op verzoekers klacht zich terecht had onthouden van het geven van een oordeel.
Het motiveringsvereiste was dan ook niet geschonden. De onderzochte gedraging was behoorlijk.
Verzoeker klaagde er ook over dat:
de medewerkster had toegezegd dat bijzondere bijstand zou worden verstrekt in de vorm van een gift in tegenstelling tot het later genomen besluit waarin was medegedeeld dat de bijstand werd verstrekt als lening;
de gemeente de klacht hierover pas na circa vijf maanden had afgehandeld.
