Verzoekster diende, nadat aan haar bijzondere bijstand was toegekend voor bijzondere ziektekosten, rekeningen in bij de gemeente. Vervolgens informeerde zij tevergeefs naar het uitblijven van betalingen. Het klaagschrift van verzoekster over het feit dat de gemeente haar niet of onvoldoende zou hebben geïnformeerd werd door de gemeente niet in behandeling genomen, omdat sedert de gedraging meer dan een jaar was verstreken en verzoekster een bezwaarschrift had kunnen indienen.
De Nationale ombudsman overwoog dat het college de brief van verzoekster, waarin zij erover klaagde dat een aantal nota's niet waren vergoed, ten onrechte had opgevat als een klacht over de - inhoud van de - beschikking van mei 2002. De Nationale ombudsman stelde zich op het standpunt dat het college had gehandeld in strijd met het beginsel van fair play door het onderwerp van de klacht niet adequaat te identificeren waardoor verzoekster de mogelijkheid was onthouden haar procedurele kansen in het kader van de klachtbehandeling te benutten. Hij achtte de onderzochte gedraging niet behoorlijk.
Ten aanzien van de aan verzoekster verstrekte informatie over de uitgebleven betalingen overwoog de Nationale ombudsman dat de door de gemeente geplaatste aantekeningen op de rekeningen voor verzoekster onvoldoende duidelijkheid gaven en derhalve niet konden worden aangemerkt als een adequaat antwoord op de door haar gestelde vragen. De Nationale ombudsman oordeelde dat de gemeente daarmee had gehandeld in strijd met het vereiste van actieve en adequate informatieverstrekking. Hij achtte de onderzochte gedraging op dit punt eveneens niet behoorlijk.
Tijdens het onderzoek bleek er onduidelijkheid te bestaan over de juistheid van het gedeeltelijk niet vergoeden van een rekening voor steunzolen, zodat de Nationale ombudsman de gemeente in overweging gaf deze rekening opnieuw in behandeling te nemen.
