Een man liet zijn auto APK keuren. De auto werd goedgekeurd. Hierna vond een steekproef plaats door een RDW-steekproefcontroleur. Deze keurde de auto af. De linker spiegel zat niet goed vast en het knipperlicht in de spiegel werkte niet. Toen de man zijn auto kwam ophalen zag hij dat de spiegel beschadigd was. Het leek alsof er een schroevendraaier tussen de deur en de spiegel was gezet. De man diende hierover een klacht in bij de RDW en vroeg om schadevergoeding. De klachtbehandelaar bezocht de man thuis en bekeek daar ook de auto van de man. Volgens de man liet de klachtbehandelaar doorschemeren dat zijn klacht gegrond zou zijn en dat een en ander zou worden opgelost.
De RDW vond zijn klacht tot de mans verbazing ongegrond. De steekproefcontroleur had volgens de RDW correct gehandeld. Hij had de keuring namelijk volgens de regels uitgevoerd. Naast een visuele controle mocht hij ook een fysieke controle doen aan de spiegel en daarbij was de spiegel los komen te zitten. De RDW wees de schadevergoeding dan ook af.
De ombudsman vindt de klacht na onderzoek ongegrond. Hij vindt dat de klachtbehandelaar van de RDW zijn klacht zorgvuldig behandelde door met alle betrokken personen in gesprek te gaan over de klacht. Ook vindt de ombudsman dat de klachtbehandelaar niet bewust verwachtingen heeft willen wekken. Als dat toch is gebeurd, dan is dat onbedoeld geweest. Maar dit had voor de ombudsman verder geen gevolgen voor de klachtbehandeling. Ook kan de ombudsman volgen dat de RDW de klacht over de werkwijze van de steekproefcontroleur ongegrond vond omdat deze zich aan de regels heeft gehouden. De klacht van de man over het niet vergoeden van de schade aan zijn spiegel behandelt de ombudsman niet omdat hiervoor een rol ligt bij de rechter.
