De Nationale ombudsman, Alex Brenninkmeijer, wil weten waarom burgers niet voorafgaand aan een medische behandeling inzage in de kosten ervan kunnen krijgen. Hierdoor kunnen zij geen goede afweging maken van het al dan niet ondergaan van die behandeling en de financiële gevolgen, zeker wanneer zij die kosten zelf moeten betalen. Hij heeft de minister van VWS hierover vragen gesteld.
Brenninkmeijer: 'Het medisch declaratiesysteem is verworden tot een ingewikkelde 'black box' waar niemand nog iets van lijkt te begrijpen. Ik vind het een teken aan de wand dat 'gespecialiseerde' bureautjes worden opgericht om ziekenhuizen te helpen met -zo optimaal mogelijk te- declareren. Patiënten krijgen de rol van 'klokkenluider' toebedeeld om fraude op te sporen. Het belang van de patiënt is uit het oog verloren. En dat baart mij zorgen.'
Achtergrond
Met de invoering van het DBC-systeem in 2005 werd beoogd dat ziekenhuizen meer efficiënt zouden gaan werken (een vast gemiddeld bedrag per medische behandeling). Dit bevorderde marktwerking en dit zou de patiënt ten goede komen. De realiteit is echter dat het declaratiesysteem steeds complexer wordt en dat voor de patiënt leesbare facturen ontbreken. De patiënt wordt geconfronteerd met verhogingen in de eigen bijdrage in de ziektekostenpremie, met versmalling van wat vergoed wordt in het basispakket en met (noodgedwongen) keuzes voor een hoger eigen risico.
In oktober 2011 bracht de ombudsman een rapport uit naar aanleiding van een klacht over het niet vooraf verstrekken van informatie over de tarieven van een poliklinische behandeling en het niet verstrekken van een specificatie van de factuur van deze behandeling (rapport 2011/305). De betrokken patiënt moest vanwege eigen risico de onverwacht hoge rekening wel voldoen.
