Een ongeluk komt nooit alleen

Op deze pagina

    Column

    Het afgelopen jaar ontvang ik steeds meer klachten over het Centraal Administratiekantoor (CAK). Het CAK verstuurt de rekeningen voor de eigen bijdrage van mensen die via de AWBZ zorg ontvangen. Denk aan kosten voor bijvoorbeeld verpleeghuishulp, thuiszorg of huishoudelijke hulp. Vaak gaan de klachten die ik ontvang over onleesbare of verkeerde facturen, slechte telefonische bereikbaarheid en het uitblijven van reacties op een bezwaarschrift. Kortom, een opeenstapeling van problemen voor mensen die toch al genoeg aan hun hoofd hebben.

    Neem het verhaal van de 86-jarige mevrouw Dalsum*. Een kwieke dame die ondanks haar leeftijd nog steeds op zichzelf woont. Daar komt tijdelijk verandering in zodra zij haar been breekt. Met een gebroken been is het op die leeftijd lastig om voor jezelf te zorgen. Daarom verblijft mevrouw Dalsum tijdelijk in een verzorgingstehuis. Voor deze zorg moet zij een eigen bijdrage betalen die het CAK laat inhouden op haar AOW. Na zes weken is mevrouw Dalsum gelukkig voldoende hersteld en mag ze weer naar huis. Maar dan begint de chaos… Ondanks dat het verzorgingstehuis netjes aan het CAK heeft doorgegeven dat mevrouw Dalsum weer thuis is, gaat de automatische inhouding op haar AOW gewoon door. Een telefoontje hierover naar het CAK mislukt want ze krijgt niemand te pakken. Dan stuurt ze maar een brief waarin ze vraagt om de automatische inhouding stop te zetten. Maar ook hierop ontvangt zij geen enkele reactie. Haar geduld raakt nu toch echt op. Door die automatische inhouding kan zij amper haar boodschappen betalen. Daarom neemt ze contact op met één van mijn medewerkers met de dringende vraag of wij haar kunnen helpen.

    Een schrijnend geval waarbij snelle actie nodig is. Wij vragen daarom aan het CAK om de automatische inhouding direct stop te zetten. En meteen daarna wordt de automatische inhouding ook stopgezet. Maar daarmee blijkt het probleem nog niet opgelost. Mevrouw Dalsum krijgt verschillende facturen waar zij geen jota van snapt. Ze hoeft toch niets meer te betalen? Waarom dan nog steeds van die ellendige facturen? Wij nemen nogmaals contact op met het CAK en vragen of mevrouw Dalsum een brief met uitleg kan krijgen. En zowaar legt het CAK uit dat het in de factuur om een credit bedrag gaat. Dat betekent dat mevrouw Dalsum geld terug krijgt omdat teveel eigen bijdrage is ingehouden. Helder, maar toch nog te vroeg om te juichen. Want het CAK betaalt het bedrag vervolgens nog steeds niet. Pas nadat wij weer contact hebben opgenomen met CAK ontvangt zij het geld op haar rekening. Eindelijk!

    Mevrouw Dalsum is slechts één voorbeeld van de vele radeloze mensen die mij benaderen. De problematiek bij het CAK baart mij grote zorgen. Vooral omdat ouderen, gehandicapten en langdurig zieken en hun familie de dupe zijn. Daarom heb ik de directie van het CAK uitgenodigd en hen dringend gevraagd om snel met een plan van aanpak te komen voor de oplossing van deze problemen. En ik blijf natuurlijk de ontwikkelingen rond het CAK kritisch volgen.

    * Om privacyredenen is de naam veranderd