Verzoeker wilde de technisch maximale massa van een camper verhogen. Daarvoor is een keuring bij de RDW nodig. Hij verstuurt een aanvraagformulier voor die keuring die op het testcentrum van de RDW in Lelystad moet plaatsvinden. Vervolgens neemt een medewerker van de RDW uit Zoetermeer contact met hem op. Die verwijst hem eerst naar de fabrikant. Omdat de fabrikant geen mogelijkheden ziet, neemt verzoeker weer contact op met de RDW. De aanvraag voor de keuring is eerst niet te vinden, maar later toch wel. Uiteindelijk vindt de keuring in Lelystad plaats. Verzoeker ontvangt nadien twee facturen. Eén voor de keuring in Lelystad en één voor "testen".
Verzoeker klaagt erover dat hij twee afzonderlijke facturen heeft ontvangen voor één keuring.
De Nationale ombudsman constateert dat de informatieverstrekking aan verzoeker verschillende keren niet goed is gelopen. Hij is eerst teruggestuurd naar de fabrikant en heeft daarna twee facturen ontvangen terwijl hij om één keuring had gevraagd . Op zijn bezwaren tegen die twee facturen is de RDW in eerste instantie ten onrechte niet ingegaan. De RDW erkent dat dat niet juist is geweest. De RDW zal ervoor zorgen dat in toekomstige gevallen inhoudelijk wordt gereageerd op vragen over facturen. Daarnaast heeft de RDW tijdens het onderzoek van de Nationale ombudsman laten weten dat verzoeker inderdaad geen aanvraag heeft gedaan voor een keuring in Zoetermeer. De tweede factuur zal worden gecrediteerd en de kosten zullen aan verzoeker worden terugbetaald.
De Nationale ombudsman acht de klacht gegrond wegens strijd met het vereiste van goede informatieverstrekking.
