Verzoeker diende een onherroepelijke gevangenisstraf van 22 dagen uit te zitten en drie politieambtenaren hielden hem thuis aan. Verzoeker stelde dat hij tijdens de aanhouding is mishandeld. De politie stelde dat verzoeker zich bij zijn aanhouding verzette en dat zij daarom tweemaal een halsomstrengeling hebben moeten toepassen en verzoeker naar de grond hebben gebracht.
Verzoeker werd aangehouden en vervolgd wegens wederspannigheid. Het gerechtshof oordeelde dat de verslaglegging en dossiervorming in deze zaak onvolkomenheden vertoonden, waardoor het niet mogelijk was eventuele gevolgen van de toepassing van dwangmiddelen en geweld in de beoordeling te betrekken.
Verzoeker klaagde erover dat de korpsbeheerder geen consequenties heeft verbonden aan de onvolkomenheden in de verslaglegging.
De Nationale ombudsman oordeelde dat de mededeling dat de mate van toegepast geweld geen enkel letsel tot gevolg heeft gehad (zelfs geen gering letsel), de officier van dienst aanleiding had moeten geven om de verdachte zelf te willen bezoeken zodat hij kon constateren dat er inderdaad geen letsel was ontstaan. Hiermee wordt een extra zekerheid ingebouwd, zodat aan het door de wetgever ingebouwde toetsmoment recht wordt gedaan. De officier van dienst zou in de geweldsrapportage moeten vastleggen dat hij de verdachte heeft gezien en wat zijn bevindingen waren.
De korpsbeheerder had naar het oordeel van de Nationale ombudsman te weinig met de kritiekpunten van het gerechtshof gedaan. De korpsbeheerder had hier lering uit kunnen trekken, maar heeft hiervan afgezien.
Het motiveringsvereiste is onvoldoende gerespecteerd.
De korpsbeheerder is in overweging gegeven om het leermoment alsnog in te voeren binnen het korps en daarbij de overwegingen van de Nationale ombudsman mee te nemen.
De klacht over het opmaken van geweldsrapportage zonder verzoeker te hebben gezien, is gegrond. De klacht over het onderzoek naar de aanwezigheid van een foto waarop letsel zou zijn vastgelegd, is niet gegrond.
