Toen verzoeker op de spoorbaan was aangetroffen heeft de politie hem meegenomen naar het bureau en de GGz-crisisdienst gewaarschuwd. In afwachting daarvan heeft verzoeker eerst in een ophoudruimte verbleven, daarna in het cellencomplex, totaal zo'n 5 uren. Verzoeker klaagde over aspecten van zijn behandeling.
De Nationale ombudsman achtte het in strijd met het vereiste van goede zorg dat verzoeker tijdens zijn verblijf niets te eten heeft gekregen.
Over de klacht dat verzoeker hardhandig zou zijn vastgepakt toen hij van de ene naar de andere verblijfsruimte werd overgebracht, overwoog de Nationale ombudsman als volgt. Het is op verzoeker blijkbaar als onaangenaam en pijnlijk overgekomen toen hij werd vastgepakt. Dat is echter onvoldoende aanwijzing dat de politie niet behoorlijk heeft gehandeld.
Verzoeker had zijn medicijnen niet bij zich en toen hij er op het politiebureau naar vroeg, nam de politie geen contact op met een arts die voor medicijnen zou kunnen zorgen. De reden daarvoor was dat immers de GGz-arts onderweg was. De Nationale ombudsman komt tot de conclusie dat in het telefonisch contact met de crisisdienst instructies kunnen worden gegeven aan de politie over medicijnverstrekking totdat de GGz-arts komt. Het is echter niet aannemelijk geworden dat dat in dit geval is gebeurd. Toen de tijd verstreek, de medewerker van de crisisdienst al maar niet verscheen en verzoeker om medicijnen vroeg, had overeenkomstig artikel 32 Ambtsinstructie een arts moeten worden geraadpleegd. De onderzochte gedraging is in zoverre niet behoorlijk.
In het rapport gaat de Nationale ombudsman ook meer algemeen in op de rol van de politie bij de opvang van personen met acute psychische problematiek, afspraken met de GGz daarover en de positie van de burger daarbij.
