Verzoeker was gedurende enige tijd gedetineerd in het huis van bewaring Demersluis te Amsterdam. Hij diende onder meer op 11 december 2003, 19 december 2003 en 24 januari 2004 klachten in over een aantal beslissingen die tijdens zijn detentie met betrekking tot hem werden genomen. Deze klachten werden in behandeling genomen door (de beklagcommissie uit) de Commissie van Toezicht bij het huis van bewaring Demersluis. Verzoeker wendde zich tot de Nationale ombudsman met een aantal klachten over de klachtbehandeling door de Commissie van Toezicht bij het huis van bewaring Demersluis, dan wel de uit deze commissie gevormde beklagcommissie.
Zo klaagde verzoeker erover dat de Commissie van Toezicht zijn op 24 januari 2004 ingediende klacht pas op 30 maart 2005 had afgedaan. Een overheidsinstantie dient zich aan de wet te houden, zo liet verzoeker weten. Volgens verzoeker overtrad de Commissie van Toezicht op dit punt willens en wetens de wetgeving.
De Nationale ombudsman overwoog het volgende. In artikel 67, eerste lid van de Penitentiaire Beginselenwet is bepaald dat een beklagcommissie binnen vier weken na de ontvangst van een klaagschrift uitspraak dient te doen. De commissie kan deze termijn in bijzondere omstandigheden verlengen met ten hoogste vier weken. Van deze verlenging dient aan de klager mededeling te worden gedaan. De afhandeling van verzoekers klacht had ruim veertien maanden geduurd. De wettelijke termijn was hiermee ruimschoots overschreden. Enige door de voorzitter aangevoerde bijzondere logistieke problemen bij het organiseren van de beklagzitting konden het tijdverloop niet rechtvaardigen. De handelwijze van de commissie leverde strijd op met het vereiste van voortvarendheid.
De Nationale ombudsman achtte de onderzochte gedraging “niet behoorlijk”.
Verder: behandelingsduur van andere klachtbrieven en klacht over het kwijtraken van een klachtbrief
