Verzoekster reisde met de trein naar Schiphol en had door haar boeking van een vlucht bij KLM recht op gratis treinvervoer. Ze kon aan de hoofdconducteur echter niet haar ticket tonen, omdat ze alleen de e-mail van bevestiging van de KLM op haar laptop had staan. De hoofdconducteur vroeg om assistentie van de spoorwegpolitie op Schiphol.
Verzoekster klaagde erover dat de ambtenaren van de spoorwegpolitie haar hadden aangehouden voor het reizen zonder geldig vervoerbewijs en haar voor het vervoer naar het politiebureau de handboeien hadden omgedaan.
De Nationale ombudsman overwoog ten aanzien van de aanhouding dat verzoekster middels het KLM ticket recht had op gratis treinvervoer. Voldoende was komen vast te staan dat zij het ticket niet had getoond, maar wel een e-mail. Omdat de hoofdconducteur als buitengewoon opsporingsambtenaar belast is met de controle op vervoerbewijzen, en hij de e-mail onvoldoende bewijs vond van een geldig vervoerbewijs, achtte de Nationale ombudsman dat het optreden van de spoorwegpolitie niet onjuist was. Het vond plaats op verzoek en in aansluiting op het optreden van de hoofdconducteur. De twee ambtenaren konden op grond van de feiten en omstandigheden een redelijk vermoeden van schuld aan een strafbaar feit ten aanzien van verzoekster vaststellen. Zij hoefden verder geen onderzoek in te stellen om haar aan te merken als verdacht van het reizen zonder vervoerbewijs.
Omdat verzoekster weigerde alsnog een treinkaartje te kopen, dan wel haar gegevens te geven voor een uitstel van betaling, hadden de betrokken ambtenaren geen andere mogelijkheid dan haar aan te houden en haar identiteit op het bureau vast te stellen. Verzoekster vond dat haar niet was meegedeeld dat ze was aangehouden en ging in haar ogen vrijwillig mee naar het bureau. De Nationale ombudsman acht het meegaan naar het bureau geen optie, zoals verzoekster het had ervaren, maar feitelijk een aanhouding. Haar klacht miste op dit punt feitelijke grondslag.
Ook klaagde ze erover dat ze was geboeid ten behoeve van het vervoer naar het bureau. De Nationale ombudsman overwoog dat verzoeksters gedrag weliswaar lastig en non-coöperatief was geweest, maar dat dit nog geen gevaar voor de veiligheid of een vluchtgevaar opleverde. De gedraging was op dit punt niet behoorlijk.
Geen strijd met het vereiste van actieve en adequate informatieverwerving, wel strijd met het recht op onaantastbaarheid van het lichaam.
