Verzoekster was het niet eens met de wijze waarop de korpsbeheerder van het regionale politiekorps Amsterdam-Amstelland haar klacht had behandeld.
Verzoekster klaagde er onder meer over dat zij uitdrukkelijk schriftelijk had aangegeven geen prijs te stellen op bemiddeling. De korpsbeheerder had evenwel haar klacht voor bemiddeling uitgezet.
De Nationale ombudsman overwoog onder meer het volgende. De folder "klachtafhandeling" van de politie Amsterdam-Amstelland, geeft een opsomming van de gevallen waarin de klacht niet door een klachtbemiddelaar, maar door de klachtencommissie wordt behandeld. Eén van de genoemde gevallen is de situatie waarin iemand gemotiveerd aangeeft bezwaar te hebben tegen bemiddeling door de politie.
Uit onderzoek was naar voren gekomen dat verzoekster gemotiveerd had aangegeven niets te voelen voor bemiddeling. Desondanks had de klachtencommissie, de klacht ter bemiddeling uitgezet bij de klachtencoördinator van de politie. De Nationale ombudsman was van oordeel dat verzoekster er gelet op de hierboven genoemde tekst van de folder redelijkerwijs vanuit mocht gaan dat haar klacht, na haar gemotiveerde verzoek hiertoe, niet voor bemiddeling zou worden uitgezet.
Door dit wel te doen had de korpsbeheerder gehandeld in strijd met het vereiste van rechtszekerheid, dat onder meer inhoudt dat gerechtvaardigde verwachtingen van burgers en organisaties jegens bestuursorganen door die bestuursorganen worden gehonoreerd. De onderzochte gedraging werd niet behoorlijk geacht.
Verzoekster klaagde voorts over:
- de wijze waarop zij en haar zoon zijn bejegend toen zij aangifte wilden doen van een aanrijding;
- dat de behandelingstermijn van haar klacht ruimschoots was overschreden;
- dat zij slechts één keer op de hoogte was gesteld van de vertraging in het onderzoek;
- dat de korpsbeheerder het advies van de commissie voor de politieklachten had gevolgd terwijl de commissie in haar advies niet op alle klachtonderdelen had gereageerd en een verklaring van een getuige naast zich had neergelegd.
