Een man werd in een opsporingsonderzoek naar het medeplegen van valsheid in geschrifte door de politie verhoord als verdachte. Het Openbaar Ministerie (OM) seponeerde de zaak tegen de man uiteindelijk op code 02 (onvoldoende bewijs). De man was het niet eens met die die beslissing van het OM. Hij verzocht het OM de sepotcode 02 te wijzigen naar sepotcode 01 (ten onrechte als verdachte aangemerkt). Het OM wees het verzoek tot wijziging van de sepotcode af. Daarop wendde de man zich tot de Nationale ombudsman.
De Nationale ombudsman behandelt klachten over sepotcodes. Hij beoordeelt daarbij de beslissing van het OM terughoudend. Het is niet aan de ombudsman om zelf een keuze te maken welke code het meest passend is. De ombudsman beoordeelt of het OM in redelijkheid heeft kunnen weigeren de sepotcode aan te passen. En of het OM die beslissing voldoende heeft gemotiveerd.
In deze zaak kon de ombudsman de overwegingen van het OM, om de sepotcode niet aan te passen, volgen. De oorspronkelijke verdenking dat de man betrokken was bij het medeplegen van valsheid in geschrifte was volgens het OM gerezen uit een aantal tijdens het opsporingsonderzoek aangetroffen berichten. Gedurende het opsporingsonderzoek was onvoldoende bewijs naar voren gekomen dat de man de noodzakelijke wetenschap had over de valsheid van de documenten die hij aan de overheid had gegeven. Maar volgens het OM was er ook niet komen vast te staan dat de man daarvan niet wist of kon weten. Het OM stelde dus terecht dat tijdens het opsporingsonderzoek geen feiten en omstandigheden naar voren waren gekomen die ondubbelzinnig wezen op de onschuld van de man.
De Nationale ombudsman vindt dat het OM de beslissing om de sepotcode niet aan te passen, toereikend heeft gemotiveerd. De klacht van de man is ongegrond.