Een man dient namens zijn cliënt een klacht in bij de Nationale ombudsman. Zijn cliënt heeft schulden bij de Belastingdienst. Omdat zijn cliënt weinig geld heeft, heeft hij de Belastingdienst gevraagd om te besluiten dat zijn cliënt de schulden niet hoeft te betalen (kwijtschelden). Als ze dat niet willen doen dan vraagt hij of ze niet actief aan zijn cliënt willen vragen om het geld te betalen (invorderen).
Voor de toeslagenschuld heeft de Belastingdienst gezegd niet actief te zullen invorderen. Voor de belastingschuld wilde de Belastingdienst de schuld niet kwijtschelden. Meneer vindt dat er niet goed gereageerd is op zijn vraag. De Belastingdienst zegt wel dat ze de schuld niet willen kwijtschelden, maar gaan ze nu wel of niet invorderen? Ook vindt meneer het onbegrijpelijk dat hij twee verschillende reacties krijgt van de Belastingdienst.
De Nationale ombudsman begrijpt dat de Belastingdienst de schuld niet wil kwijtschelden. Meneer en zijn cliënt hebben namelijk bij de belastingaangifte aangegeven dat er bepaalde zorgkosten waren gemaakt. Later bleek dat hij deze zorgkosten niet had mogen aftrekken van de belasting. Ook konden meneer en zijn cliënt niet bewijzen dat die zorgkosten wel terecht waren. Om die reden wil de Belastingdienst wel dat de belastingschuld betaald wordt. En zullen ze wel gaan invorderen. De Nationale ombudsman vindt wel dat ze meneer meer op weg hadden kunnen helpen door bijvoorbeeld aan een medewerker te vragen om hierover contact met hem op te nemen.
Dat er anders wordt gereageerd op de toeslagenschuld dan op de belastingschuld, komt omdat het in verschillende wetten staat. Dit kan soms verwarrend zijn voor de burger. Daarom vindt de Nationale ombudsman het goed dat de Belastingdienst gaat kijken om dit beter op elkaar aan te laten sluiten. De ombudsman houdt dit in de gaten, maar tot die tijd is het nog wel zo dat een besluit over een toeslagenschuld niet automatisch betekent dat hetzelfde gedaan wordt met de belastingschuld.
