Martine (niet de echte naam) is ongeneeslijk ziek en kan niet meer werken. Ze woont in Noorwegen en ontvangt daar een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Omdat ze maar tien jaar in Noorwegen heeft gewerkt, is die uitkering niet hoog genoeg om van rond te komen. Gelukkig heeft ze ook recht op een Nederlandse arbeidsongeschiktheidsuitkering. Ze heeft hier namelijk dertig jaar gewerkt.
Brief ontvangen
Martine stuurt haar aanvraag voor de uitkering op naar het UWV. Vijf maanden lang wacht ze op een reactie, maar ze hoort niets. Dan belt ze het UWV. De medewerker die ze spreekt, vertelt dat haar brief pas een maand geleden is ontvangen. Martine baalt. Ze had gehoopt dat haar aanvraag al in behandeling was genomen, want ze kan het geld goed gebruiken.
Administratief gedoe
Daarna blijft het opnieuw lang stil. Als Martine na een half jaar belt, blijkt dat het UWV een bepaald formulier nodig heeft van de Noorse uitkeringsorganisatie. Maar die organisatie gebruikt dat formulier helemaal niet. Wel hebben ze al veel eerder alle benodigde informatie opgestuurd. Alleen niet het formulier dat het UWV vereist. Wat een gedoe, denkt Martine. Als het UWV informatie nodig heeft, kunnen ze toch gewoon contact opnemen met de Noorse organisatie?
Lang wachten
Een paar maanden later krijgt Martine eindelijk bericht dat het UWV haar aanvraag goedkeurt. Maar dat betekent niet dat ze de uitkering krijgt. Eerst moet het UWV namelijk de hoogte van de uitkering vaststellen. En dat betekent nóg langer wachten. Ruim 15 maanden na haar eerste brief heeft Martine nog steeds geen cent ontvangen. Ze heeft urenlang met allerlei medewerkers gesproken, die vaak verschillende dingen zeiden of haar niet konden helpen.
Klacht bij de ombudsman
Martine is het zat en wil een klacht indienen bij het UWV. Dat blijkt niet te kunnen vanaf haar computer in Noorwegen. Daarom neemt ze contact op met ons. Collega Kimberley (niet de echte naam) gaat aan de slag en vraagt het UWV of zij met spoed deze zaak kunnen oppakken. Dit duurt namelijk al veel te lang. Daarna komt er beweging in de zaak. Het UWV stelt de hoogte van de uitkering vast en Martine krijgt eindelijk het geld gestort waar ze recht op heeft.
Dat kan sneller
Uiteindelijk blijkt dat de aanvraag zo lang is blijven liggen vanwege een personeelstekort. Hoewel ik begrijp dat dit voor vertraging kan zorgen, mag een aanvraag voor een uitkering natuurlijk nooit zo lang duren. Juist als iets langer duurt dan normaal, is het belangrijk dat je mensen duidelijk informeert en vertelt wat zij kunnen verwachten. Dat had het UWV beter moeten doen.
De persoon op de foto is niet de persoon uit de tekst.
Deze column is ook verschenen in De Telegraaf van zaterdag 12 oktober.
