Mevrouw Jansen* komt uit België. Zij woont inmiddels al jaren in Nederland, waar ook haar dochter is geboren. Haar ex-partner woont en werkt ook in Nederland. Zijzelf ontvangt een uitkering uit België. Sinds haar echtscheiding krijgt mevrouw Jansen van de SVB kinderbijslag voor haar dochter. Ook ontvangt zij kindgebonden budget.
Volgens de SVB heeft mevrouw mogelijk ook recht op kinderbijslag in België. De SVB neemt hierover contact op met de Belgische kinderbijslaginstantie. Bij navraag laat de SVB mevrouw weten dat het onderzoek in België geen invloed heeft op het recht op kinderbijslag en kindgebonden budget in Nederland. De Belgische kinderbijslaginstantie besluit aanvullende kinderbijslag te gaan betalen. Later blijkt dat dit ten onrechte gebeurt. Mevrouw krijgt een flinke terugvordering uit België.
Mevrouw dient een klacht in bij de SVB. Zij vindt dat zij door toedoen van de SVB nu geld terug moet betalen, terwijl zij steeds heeft nagevraagd in Nederland en België of het allemaal wel goed zat. De SVB volgt Europese regelgeving. Dit betekent dat de SVB het andere land moet informeren over kinderbijslag in Nederland. Dat andere land moet dan bekijken of er recht is op aanvullende kinderbijslag. Wel merkt de SVB op dat het wellicht duidelijker had kunnen uitleggen dat de hoogte van de kinderbijslag en het kindgebonden budget in Nederland bepalend zijn voor de aanvulling in België. Tegelijkertijd vindt de SVB dat mevrouw zelf ook een plicht heeft om de Belgische instantie te informeren over de bedragen die ze in Nederland ontvangt.
De Nationale ombudsman vindt dat de SVB mevrouw beter had kunnen informeren. Het was voor mevrouw niet duidelijk wat er verder ging gebeuren nadat de SVB contact had opgenomen met de Belgische kinderbijslaginstantie. Ook was het voor mevrouw niet duidelijk welke informatie zij zelf moest doorgeven in België. De ombudsman vraagt de SVB te bekijken hoe de informatieverstrekking in dit soort situaties kan worden verbeterd.
* Niet de echte naam
