De Nationale ombudsman vraagt in een brief aan minister Timmermans van Buitenlandse Zaken om een praktische oplossing te vinden voor de problemen die Nederlandse burgers (en hun familie en vrienden die op bezoek willen komen) ondervinden als zij in beroep gaan tegen de weigering van een visum. Daarnaast vraagt de ombudsman aandacht voor het gebrek aan informatie. Als gevolg van de visumvertegenwoordigingsregelingen die Nederland heeft gesloten met andere lidstaten, moeten voor sommige visa de aanvragen ingediend worden bij een buitenlandse ambassade zoals Frankrijk of België. Die afspraken betekenen ook dat burgers die in beroep gaan als hun een visum is geweigerd, de procedure moeten volgen van de desbetreffende lidstaat, dus volgens het nationale recht en de taal van het land in kwestie.
De ombudsman heeft over de gevolgen van deze visumvertegenwoordigingsregelingen verschillende klachten ontvangen. Zo klaagden burgers dat zij tegen de afwijzing van een visum voor Nederland door de Franse ambassade moesten procederen in Frankrijk, in de Franse taal en in het Franse recht. Toen Timmermans nog Kamerlid was heeft hij zelf gesteld dat dit niet van aanvragers van een visum kan worden verwacht en dat dit naast een praktische en bureaucratische belemmering ook een juridische belemmering vormt die op gespannen voet staat met het EVRM.
Reactie minister Timmermans
Na een eerdere brief in oktober 2013 van de ombudsman reageert minister Timmermans vooral op de mogelijkheden die de Visumcode biedt om deze afspraken te maken, maar gaat hij nauwelijks in op de praktische problemen die mensen ondervinden. De ombudsman heeft daarom op 5 februari jl. wederom de minister gevraagd om aan te geven of hij deze complicaties aanvaardbaar vindt dan wel of hij mogelijkheden ziet om hiervoor oplossingen te vinden. Timmermans laat in zijn reactie op deze brief weten de informatievoorziening te verbeteren en lidstaten op de knelpunten aan te spreken. Maar verder zal er weinig in de procedure veranderen. De ombudsman heeft de kwestie daarop voorgelegd aan de Tweede Kamer, in de hoop dat de politiek zich over de kwestie zou buigen.