Stel: je woont in je droomhuis met uitzicht op een rivier én daarbij een stuk grond waarop jouw pony's kunnen grazen. Maar dan blijkt dat in de loop der jaren het stuk grond beetje bij beetje afkalft vanwege sterke stroming in de rivier. Dit overkomt Theo*
Theo zoekt contact met Staatsbosbeheer om samen te kijken naar een oplossing. Het wegspoelen van de grond wordt veroorzaakt door de aanleg van een doorgang tussen de rivier en een nabijgelegen plas. Theo hoopt dat de oever kan worden hersteld zodat hij in zijn huis kan blijven wonen en zijn pony's zonder natte voeten kunnen blijven rondlopen. Maar het blijkt nog niet zo eenvoudig om met elkaar tot een oplossing te komen. Veel oplossingen kosten geld, en wie gaat dat betalen? Er zijn ook verschillende overheidsinstanties bij betrokken. Theo baalt ervan dat er maar geen oplossing komt maar heeft ook geen zin in een enorme juridische procedure. Daarom polst hij bij ons of wij de boel op een andere manier in beweging kunnen krijgen.
Wij nodigen diverse betrokken overheidsinstanties uit voor een gesprek met ons en Theo. In dat gesprek hopen wij de verschillende belangen boven water te krijgen. Theo wil dat de overheid verantwoordelijkheid neemt voor de oplossing van dit probleem dat buiten zijn schuld is ontstaan. De diverse overheidsinstanties erkennen het probleem en zien een oplossing: het afgraven van grond op een andere plek en daarmee het deel bij Theo's land versterken. Maar als puntje bij paaltje komt, blijkt de uitvoering hiervan nog ver weg. Wie is eigenlijk eindverantwoordelijk, wie regelt de benodigde vergunningen, wie houdt de verdere afkalving in de gaten? Er gebeurt uiteindelijk nog niks! Ook een tweede gesprek leidt nog steeds niet tot een echte oplossing voor Theo's probleem. Het blijft een gevoelig punt wie er nou verantwoordelijk is voor de ontstane schade en wie dit nu gaat oppakken. Ondertussen ziet Theo zijn grondgebied voor zijn ogen slinken en zijn huis in waarde dalen...
Een patstelling is het gevolg. De betrokken instanties blijven zich achter elkaar verschuilen. Daar schiet niemand wat mee op, en Theo al helemaal niet. De Nationale ombudsman gooit als laatste poging nog persoonlijk een balletje op bij de directeur van Staatsbosbeheer. En dat helpt! Staatsbosbeheer laat weten dat het inmiddels met Theo heeft afgesproken dat zij een deel van zijn grond kopen. Theo houdt het recht om de grond te gebruiken en kan zijn huis behouden. Dit is misschien niet de meest ideale oplossing, maar Theo is er tevreden mee. De mogelijke waardedaling van zijn huis is nu immers niet meer zijn probleem. Dit initiatief en de meewerkende opstelling van Staatsbosbeheer waarderen wij zeer! Ook Theo laat weten enorm opgelucht te zijn: "Zonder jullie hulp was er voor mij nooit een oplossing bereikt!".
* Gefingeerde naam
