Sinterklaas zit alweer een tijdje ergens in het Spaanse bij te komen en ook de Kerstman zwaaide gisteren vrolijk af. Nu alleen nog met veel geknal en hopelijk niet teveel rottigheid de jaarwisseling en dan is de feestmaand december voorbij. Met deze feestdagen wil je er voor jezelf, familie en vrienden graag wat bijzonders van maken. Maar er iets bijzonders van maken kost meestal wel wat. Voor mensen die weinig te besteden hebben, vaak een hele rekensom. Zo ook voor Evi*. Zij is een alleenstaande bijstandsmoeder en elke euro telt voor haar en haar zoontje. Maar de Belastingdienst komt met een onaangename verassing…
Evi moet rondkomen van de bijstand. Daarom ontvangt zij maandelijks van de Belastingdienst zorgtoeslag, huurtoeslag en kindertoeslag. Ook krijgt zij iedere maand een voorlopige teruggaaf inkomstenbelasting. In november ontvangt Evi een brief van de Belastingdienst waarin staat dat ze €600,- te veel aan huurtoeslag ontvangen heeft. In het nieuwe jaar zal ze dit bedrag moeten terugbetalen. Maar de Belastingdienst is razendsnel met het terughalen van dit bedrag. Want in december nog ontvangt Evi geen zorgtoeslag en kindertoeslag. En ook het bedrag van de voorlopige teruggaaf komt niet op haar rekening. Het blijkt dat de Belastingdienst dit heeft ingehouden, om Evi's schuld van €600,- direct af te lossen. Hierdoor komt ze €250,- te kort en staat ze ineens rood. Met de feestdagen komt dit extra hard aan. Want voor Evi betekent dit dat ze met zoonlief wel een heel schrale decembermaand beleeft.
Gelijk belt ze naar de Belastingdienst. Die maakt excuses. Want wat blijkt? Evi heeft helemaal geen €600,- te veel aan huurtoeslag ontvangen. Bovendien had de Belastingdienst deze 'schuld' nooit mogen verrekenen met de voorlopige teruggaaf die ze maandelijks ontvangt. De Belastingdienst komt snel in actie en stort het geld van de toeslagen terug op Evi's rekening. Alleen het bedrag van de voorlopige teruggaaf zou ze vanwege computertechnische redenen pas na de feestdagen terug kunnen krijgen. Dit is €120,- en in de situatie van Evi is dat een fors bedrag. Ze heeft haar geld nu nodig en ze stapt daarom naar mij. Ik laat de belastingdienst gelijk weten wat er aan de hand is. De belastingmedewerker die de zaak behandelt, doet dan iets heel onverwachts. Hij vindt de situatie van Evi zo schrijnend, dat hij haar uit eigen zak €120,- geeft. Hij spreekt met haar af dat ze het geld op zijn rekening terugstort, zodra ze dit van de Belastingdienst zelf terug ontvangen heeft.
Deze medewerker van de Belastingdienst heeft spontaan en natuurlijk bij hoge uitzondering zijn hart laten spreken. Maar ik vind het wel een gebaar waaruit blijkt dat mensen niet ongevoelig zijn voor elkaar. Gevoel en betrokkenheid bij de situatie van individuele mensen. En dat in een maatschappij waar het graaien de overhand lijkt te hebben. En van mensen gezegd wordt dat ze elkaar onverschillig laten. Niet dus, en dat vind ik een mooie afsluiting van dit jaar.
* Om privacyredenen is de naam veranderd
