Heiko* krijgt een bon van het CJIB. Op de bon staat dat hij op de A7 tussen Groningen en Leek te hard heeft gereden. Heiko wil een foto van de overtreding en belt naar het telefoonnummer van de politie Groningen dat achterop de bon staat. De politie zegt hem dat hij eerst een kopie van de bon moet sturen voordat hij een foto krijgt. Heiko vindt dat de politie hem onnodig werk bezorgt en dient een klacht in bij de korpsbeheerder.
De korpsbeheerder vindt dat de politie terecht het telefonische verzoek heeft geweigerd. De korpsbeheerder baseert zich hierbij op de Wet Openbaarheid van Bestuur en de eigen korpsprocedure. In het belang van de privacy kan een burger alleen per brief een foto van een snelheidsovertreding opvragen. Hierdoor kan de politie snel en zorgvuldig de identiteit en de adresgegevens controleren.
Heiko is het niet eens met de beslissing van de korpsbeheerder. Hij kan de politie zo alle gegevens geven die de politie nodig heeft. Op de bon staan immers de persoonsgegevens van hemzelf, het kenteken van de auto en het CJIB-nummer van de overtreding. Hij snapt niet dat zijn privacy in gevaar is als hij zelf die gegevens telefonisch doorgeeft. Hij legt zijn klacht bij mij neer.
Kort voordat ik het onderzoek afrond krijg ik een bericht van de politie Groningen. Foto's kunnen voortaan mondeling worden opgevraagd. In dit geval geldt de Wet politiegegevens. Een mondeling verzoek aan de politie dat voldoende overzichtelijk en concreet is, is voldoende om de foto toe te sturen. Het politiekorps stuurt de foto naar het adres waar de boete van het CJIB ook naartoe is gestuurd.
Heiko's klacht heeft heel wat in beweging gebracht. Ik kreeg kort geleden een brief van de korpschef Groningen waarin hij mij schreef dat tussen 1 september 2009 en 1 maart 2010 er 384 mondelinge verzoeken om foto's zijn behandeld. En omdat ik hem de aanbeveling deed om deze nieuwe werkwijze via de Raad van Korpschefs landelijk in te voeren, heeft hij die Raad een brief gestuurd om voortaan overal toe te staan dat een foto mondeling wordt opgevraagd.
De hele kwestie begon klein, met een eenvoudige klacht van Heiko. Het politiekorps heeft zijn klacht serieus genomen en goed gekeken naar een passende oplossing. En die oplossing niet alleen zelf ingevoerd, maar ook onder de aandacht gebracht van de andere korpsen. Dat zie ik vaker als Nationale ombudsman. Iets waar iemand zich aan ergert vormt een goede aanleiding voor verbetering. Mooi dat de politie in dit geval daar zelf het initiatief voor neemt.
* Om privacyredenen is de naam veranderd
