Een gezellig avondje met vrienden in de kroeg eindigt voor Dirk* in het ziekenhuis. Buiten zijn schuld heeft hij in de kroeg een aantal flinke klappen mogen incasseren van een onbekende Fransman. Vanwege zijn verwondingen brengt Dirk die nacht wat duizelig in het ziekenhuis door. De politie is er snel bij om in het ziekenhuis de aangifte van Dirk op te nemen. Op de vraag of Dirk schade heeft opgelopen, noteert de agent zelf ‘niet van toepassing’. Hier komt Dirk pas achter als hij de volgende dag op het politiebureau laat weten dat hij schadevergoeding wil van de Fransman. Maar Dirk is volgens de politie te laat met zijn verzoek. De strafzaak tegen de Fransman is al afgerond. De Fransman heeft direct zijn boete betaald en mocht daarna weer gaan zonder eerst de mogelijke schade te vergoeden.
Dirk laat het er niet bij zitten. Hij snapt niet hoe de politie in de aangifte heeft kunnen zetten dat hij geen schade heeft. Bloedvlekken op zijn kleren! Dirk is opgenomen in het ziekenhuis. Het ligt toch voor de hand dat hij ten minste immateriële schade heeft? Via Slachtofferhulp dient Dirk daarom bij de politie een aanvraag om schadevergoeding in. De politie geeft toe dat de agent slordig is geweest door in de aangifte op te nemen dat er geen sprake is van schade. Toch gaat de politie niet in op zijn verzoek. Volgens de politie kan Dirk namelijk zijn schade vergoed krijgen door zelf een rechtszaak aan te spannen tegen de Fransman. Daar wil Dirk niet aan beginnnen, hij weet niet eens de naam of adres van de Fransman. Een advocaat inhuren is de moeite niet. Het vertrouwen van Dirk in de politie is in inmiddels tot het nulpunt gedaald. Via Slachtofferhulp ontvang ik namens Dirk een brief waarin hij mij vraagt nog eens goed naar de zaak te kijken. En dat doe ik.
Allereerst vind ik dat de politie een steek heeft laten vallen bij het opnemen van de aangifte in het ziekenhuis. De politie had aan Dirk informatie moeten geven over de mogelijkheid van schadevergoeding. De politie had hem ook nadrukkelijk de vraag moeten stellen of hij schade had die vergoed moest worden. Ook al had Dirk hier niet uit zichzelf om gevraagd. De politie heeft erkend dat zij een fout heeft gemaakt in de aangifte. Ik vind dat de politie Dirk niet voor zijn schadevergoeding simpelweg naar de Fransman mag verwijzen. De politie is er namelijk verantwoordelijk voor dat Dirk zijn schade niet op een eenvoudige manier heeft kunnen krijgen. Ik vraag daarom aan de korpsbeheerder om nogmaals te kijken naar het verzoek van Dirk om schadevergoeding. Dit pakt positief uit: de politie besluit om Dirk op grond van de redelijkheid een vergoeding te betalen. Ik ben blij met deze keurige oplossing. En ook Dirk is opgelucht dat hij de zaak op deze manier achter zich kan laten. Een rondje in de kroeg kan er wat hem betreft wel af.
* Om privacyredenen is de naam veranderd
