Vorig jaar ontving ik 930 klachten over de politie. Ook dit jaar zijn over de politie weer de nodige klachten binnengekomen, waaronder die van de familie Everts*. Zij kregen onverwacht bezoek van de politie Haaglanden.
Het is vroeg in de ochtend. Meneer en mevrouw Everts liggen nog te slapen. Ze schrikken zich lam van lawaai bij de voordeur en gaan kijken wat er aan de hand is. Wat blijkt? De politie heeft een inval gedaan in hun huis. Omdat de voordeur niet direct werd opengedaan, heeft de politie deze ingeramd om hun huis binnen te vallen. Als de politie eenmaal binnen is, horen ze dat hun zoon gezocht wordt. Meneer Everts vertelt de politie dat hun zoon niet meer thuis woont en ook niet ingeschreven staat op dit adres. Ze hebben zelfs helemaal geen contact meer met hem.
De politie vertrekt en de Everts blijven achter met een gesloopte voordeur. Meneer Everts besluit via zijn advocaat een schadevergoeding bij de politie te vragen de onkosten. De politie weigert die te betalen. Waarom? De agenten hadden voor de inval al op de voordeur staan kloppen en ook geroepen dat de politie voor de deur stond. De politie stelt dat de familie Everts de voordeur niet zou hebben willen open doen. De politie vindt daarom dat ze de juiste beslissing hebben genomen door de voordeur open te rammen. Regels zijn regels en die hebben ze niet overtreden.
Meneer Everts is het hier niet mee eens en vindt dat de politie de schade moet betalen. Hij vraagt de Nationale ombudsman de zaak te bekijken. Wat mij opvalt is dat de politie er geen rekening mee heeft gehouden dat ze de voordeur hebben ingeramd van meneer en mevrouw Everts terwijl zij zelf niet verdacht waren. De verdachte was immers hun zoon en die stond niet meer ingeschreven op het adres van zijn ouders. Dit is voor mij reden de politie te vragen alsnog de schade te vergoeden. Ook al zegt de politie de regels niet te hebben overtreden.
De politie is nog steeds van mening dat de familie Everts de schade had kunnen voorkomen door open te doen. Maar besluit de schade en ook de kosten voor de advocaat toch te vergoeden. Want de politie is het met mij eens dat ze er rekening mee had moeten houden dat meneer en mevrouw Everts zelf niets misdaan hadden.
Als je deze zaak van een afstand bekijkt, draait het om confrontatie en het maken van keuzes. Wanneer je als politie ergens op af gaat, kom je bijna altijd terecht in situaties waarbij je de harde confrontatie moet aangaan. Je moet dan snelle keuzes maken, die zorgen voor de beste oplossing voor die situatie. Ook in deze zaak heeft de politie die keuzes gemaakt, maar heeft daarbij niet stilgestaan bij de onschuld van de familie Everts. Dat had wel moeten gebeuren. Het is mooi dat de politie dat nu ook heeft erkend en de gevolgen daarmee aanvaart.
* Om privacyredenen is de naam veranderd
