Een man op Bonaire wordt 's avonds gebeten door een hond. Het Korps Politie Caribisch Nederland (hierna: KPCN) ontvangt een melding over het bijtincident. Twee agenten gaan ter plaatse kijken en proberen te achterhalen wat er is gebeurd. Op basis van verklaringen van getuigen die de hond van mevrouw Bakker (niet de echte naam) aanwijzen als de hond die heeft gebeten, besluiten de agenten de dierenarts te laten komen om de hond van mevrouw Bakker in te laten slapen. Mevrouw dient daarover een klacht in.
De insteek van de lokale regelgeving op Bonaire is dat zodra een hond zonder toezicht op de openbare weg losloopt en indien het vangen van de hond geen optie is de politie de hond kan doden.
De Nationale ombudsman komt tot de conclusie dat het KPCN te snel heeft gehandeld door de hond te laten inslapen. Er is onvoldoende onderzocht of er een minder ingrijpende maatregel kon worden genomen. De dierenarts kon namelijk ter plaatse komen en de hond was inmiddels aangelijnd in de voortuin. Dus er leek geen sprake (meer) van acuut gevaar en van een loslopende hond zonder toezicht. Dat het voor de politie geen optie was om de hond te vangen, lijkt daarom in dit geval niet op te gaan. Los van of er de middelen en expertise is om honden te vangen en in bewaring te nemen, gaf dit de agenten wel de ruimte en tijd om een zorgvuldige afweging te maken. Door contact op te nemen met mevrouw Bakker, om eventuele tegenargumenten nader te onderzoeken en om minder ingrijpende maatregelen te overwegen. De Nationale ombudsman beveelt het KPCN aan om een handreiking op te stellen waaruit blijkt hoe agenten horen te handelen bij bijtincidenten.
Verder vindt de Nationale ombudsman dat het KPCN persoonlijk contact had moeten opnemen met mevrouw Bakker nadat zij een klacht had ingediend. En het oordeel over de klacht kon duidelijker gemotiveerd worden. Daarom doet de Nationale ombudsman de aanbevelingen om altijd persoonlijk contact op te nemen als een burger een klacht heeft ingediend en om de reactie op klachten goed te motiveren.
