Mevrouw Klaver (niet de echte naam) krijgt al jaren huishoudelijke hulp via de Wmo van zorgaanbieder Welthuis (niet de echte naam). Gedurende een bepaalde periode ontvangt zij minder uren huishoudelijke hulp dan het aantal geïndiceerde uren. Zij dient daarom een klacht in bij het zorgloket van de gemeente. De gemeente verwijst mevrouw Klaver naar de zorgaanbieder Welthuis. Welthuis verklaart haar klacht ongegrond. In overleg met de cliënt mag Welthuis namelijk afwijken van het aantal geïndiceerde uren. Mevrouw Klaver kan zich hier niet in vinden en klopt opnieuw aan bij de gemeente. Als reactie op haar klacht, ontvangt mevrouw Klaver een korte e-mail. Daarin staat onder andere dat de afspraken die de gemeente met Welthuis had gemaakt, klopten.
Mevrouw Klaver klaagt er bij de ombudsman over dat zij gedurende een bepaalde periode minder uren huishoudelijke hulp ontving dan het aantal geïndiceerde uren. Daarnaast klaagt zij over de wijze waarop de gemeente Simpelveld op haar klacht heeft gereageerd.
Uit het onderzoek van de ombudsman is gebleken dat in de toekenningsbeschikking -die door de gemeente is afgegeven- staat dat de zorgomvang van mevrouw Klaver is bepaald op 210 minuten huishoudelijke hulp per week. In 2016 en 2017 heeft mevrouw Klaver meerdere weken geen of minder uren huishoudelijke hulp ontvangen.
Hulp bij het huishouden valt onder het begrip maatschappelijke ondersteuning en hoort om die reden tot de zorgplicht van de gemeente. De ombudsman vindt dan ook dat de gemeente verantwoordelijk is voor het nakomen van hetgeen in de beschikking van mevrouw Klaver staat. Zij had dus 210 minuten huishoudelijke ondersteuning moeten krijgen.
Het valt de ombudsman op dat de gemeente verwijst naar de contractuele afspraken tussen de zorgaanbieder en mevrouw Klaver. Daarmee lijkt het erop dat de gemeente de verantwoordelijkheid bij de zorgaanbieder legt. Terwijl juist de gemeente zelf verantwoordelijk is voor de basis van die afspraken.
Het was beter geweest als de gemeente de klacht van mevrouw Klaver had aangegrepen om kritisch naar haar eigen afspraken met de zorgaanbieder te kijken. En als de gemeente ook was nagegaan of de afspraak tussen de zorgaanbieder en mevrouw Klaver in overeenstemming was met haar beschikking.
De klacht over de onderzochte gedraging van de gemeente Simpelveld, is gegrond wegens strijd met het betrouwbaarheidsvereiste en het vereiste van professionele klachtbehandeling.
