Na een melding bij de politie dat verzoeker zelfmoord wilde plegen en dat hij een vuurwapen bij zich had kwamen twee politieambtenaren ter plaatse. Verzoeker stond voor het portiek. Zij riepen tegen verzoeker dat hij zijn handen moest laten zien. Verzoeker deed zijn rechterarm achter zijn rug. Op het moment dat verzoeker naar achteren stapte, het portiek in, schoot een politieambtenaar op verzoeker. Zij schoot na 0,7 seconden nogmaals. Later bleek dat zij hem in beide knieën had geraakt. Verzoeker was daarna invalide. Het staat vast dat het vuurwapengebruik in deze situatie gerechtvaardigd was.
Verzoeker klaagt erover dat de meldkamer ten onrechte had doorgegeven dat al was geschoten, terwijl dit niet zo was en dat de politieambtenaar te snel voor de tweede maal schoot. Ook klaagt hij erover dat de politie hem geen aandacht heeft geschonken na dit incident.
De Nationale ombudsman acht het op grond van zijn onderzoek (waarbij onder meer 3 wapen deskundigen zijn geraadpleegd) begrijpelijk dat de politieambtenaar dacht dat het gevaar na het eerste schot nog niet verdwenen was. En dat niet van haar kon worden verlangd om langer te wachten omdat zij ook verantwoordelijk was voor de veiligheid van de omstanders. Het beter doorgeven van de juiste informatie door de meldkamer moet als leerpunt worden beschouwd. Deze klacht is niet gegrond. Wel vindt de Nationale ombudsman dat de motivering van de politiechef te kort schiet.
De klacht over de bejegening is gegrond. De politie had zeker aandacht aan verzoeker moeten besteden. Zeker omdat de politie deze klacht al gegrond had verklaard. De gebrekkige motivering en het gebrek aan aandacht heeft er toe geleid dat verzoeker de formele klachtbehandeling heeft voortgezet, terwijl hij een gesprek wilde. De politie moet oog hebben voor wat iemand met zijn klacht wil bereiken.
Behoorlijkheidsvereiste: professionaliteit en fatsoenlijke bejegening.
