Een sociaal verpleegkundige komt langs bij verzoeker omdat hij een schuld heeft open staan bij de zorgverzekeraar. Bij dit bezoek zou hij hebben gezegd dat hij in het bezit was van een vuurwapen en hebben gedreigd medewerkers van de zorgverzekering en zichzelf iets aan te doen. De verpleegkundige vindt dat verzoeker moet worden beoordeeld door een psychiater. Ze pleegt overleg met een psychiater en de politie. Vanwege de geuite bedreigingen wordt besloten om de beoordeling op het politiebureau te laten plaatsvinden en niet thuis bij verzoeker. Verzoeker weigert echter om mee te gaan. Hij wordt daarop met enig geweld en geboeid door de politie overgebracht naar het bureau. De beoordelend psychiater besluit later dat verzoeker weer naar huis mag.
Verzoeker klaagt erover dat hij is overgebracht naar het politiebureau.
Met de informatie die beschikbaar was, heeft de politie volgens de ombudsman een zorgvuldige afweging gemaakt. De ombudsman kan zich voorstellen dat de politie het risico te groot achtte om verzoeker thuis door een psychiater te laten beoordelen: verzoeker had bedreigingen geuit, hij had aangegeven dat hij zichzelf iets aan zou doen, hij had (naar later bleek onklaar gemaakte) wapens in huis en verzoeker woonde in een complex met oudere mensen.
Het vereiste van evenredigheid.
Verzoeker klaagt er ook over dat de politie geweld heeft gebruik en hem in de boeien heeft gezet.
