Verzoeker werd na een langdurig dienstverband arbeidsongeschikt. Zijn werkgever vroeg een deskundigenoordeel aan bij het UWV met de vraag of hij voldoende deed om zijn werknemer weer aan het werk te krijgen. Dat was volgens de arbeidsdeskundige het geval.
Twee maanden later vroeg verzoeker zelf een deskundigenoordeel aan met dezelfde vraag. Bij zijn aanvraag werd hij bijgestaan door een gemachtigde die onder meer verzocht om behandeling van de aanvraag door een andere arbeidsdeskundige. Ook verzocht hij om bij de beoordeling een groot aantal arbeidsrechtelijke regelingen te betrekken. Dezelfde arbeidsdeskundige oordeelde opnieuw dat de werkgever voldoende had gedaan. Toetsing aan de regelgeving waar de gemachtigde om gevraagd had, viel niet binnen de reikwijdte van het deskundigenoordeel volgens het UWV.
Verzoeker klaagde er over dat het tweede deskundigenoordeel toch door dezelfde arbeidsdeskundige was uitgevoerd. Daarmee was de schijn van subjectiviteit gewekt. Verder vond hij dat er onvoldoende hoor en wederhoor was toegepast. Tenslotte had het UWV ten onrechte bij de beoordeling niet getoetst aan de door hem genoemde regelgeving.
De Nationale ombudsman oordeelde, met verwijzing naar eerdere rapporten, de eerste twee klachtonderdelen ongegrond. Het derde klachtonderdeel achtte hij gegrond wegens schending van het motiveringsvereiste.
Daarnaast merkte hij op dat hij regelmatig klachten voorgelegd krijgt waarin net als in deze zaak het deskundigenoordeel door partijen inzet wordt van een (sluimerend) arbeidsconflict. De manier waarop het UWV in deze zaken de aanvraag van het deskundigenoordeel heeft behandeld, droeg niet bij aan de-escalatie van het conflict, maar leek dit eerder te verergeren.
