Verzoekers klagen er over dat de gemeente Weststellingwerf, toen zij in 2008, respectievelijk 2010 hun woning kochten, onvoldoende open en duidelijk is geweest over de plannen tot bebouwing van het terrein achter hun woningen.
Uit het onderzoek van de ombudsman bleek dat een projectontwikkelaar in februari 2010 een nieuw plan voor bebouwing van dit terrein heeft ingediend. In september 2011 nam het college van burgemeester en wethouders een principebesluit. Hiermee gaf het college aan 'in principe' met het plan te kunnen instemmen en de formele procedure tot wijziging van het bestemmingsplan in gang te zetten.
De Nationale ombudsman onderkent dat het college zich met het nemen van een principebesluit formeel nog niet heeft uitgelaten over het plan. Dat betekent echter niet dat het college in het geheel geen standpunt heeft. Bovendien heeft er, voorafgaand aan de indiening van het plan, in 2009 twee maal overleg plaatsgevonden tussen de gemeente en de projectontwikkelaar. Bij deze overleggen was ook de verantwoordelijk wethouder aanwezig.
Door de aanwezigheid van de wethouder waren deze overleggen meer dan louter een ambtelijke verkenning, waardoor het voor de hand ligt dat alle betrokkenen bij de ontwikkelingen rond het terrein op de hoogte zijn van de laatste stand van zaken. Dat de betrokken ambtenaar tijdens een gesprek dat hij met een van de verzoekers in augustus 2009 had niet op de hoogte was van de eerdere gesprekken met de wethouders vloeit voort uit een gebrek aan interne communicatie dat de gemeente moet worden aangerekend.
De klacht is, wat betreft de verzoekers die in 2010 hun woning hebben gekocht, gegrond wegens een gebrek aan open en voorspelbaar handelen van de gemeente. Burgers die daarbij een belang hebben mogen er op vertrouwen dat voorgenomen of mogelijke wijzigingen in beleid of beleidsuitgangspunten, ook al is niet zeker dat deze zich ook werkelijk zullen voordoen, tijdig en duidelijk met hen worden gecommuniceerd.
Gelet hierop is het college van burgemeester en wethouders in overweging gegeven om met deze verzoekers om tafel te gaan zitten en te bespreken welke vorm van compensatie passend zou zijn.