Verzoeker ontving van de gemeente een bijstandsuitkering. Naar aanleiding van een terugmelding re-integratiebedrijf Paswerk nodigde de gemeente verzoeker uit voor een gesprek. Dit belde hij af met de mededeling dat hij last had van zijn rug en dat hij hierdoor niet kon komen. Tijdens een gesprek met zijn klantmanager bleef verzoeker er op hameren dat hij last had van zijn rug. Hij kon geen bewijs overleggen waar dit uit bleek. Toen zijn klantmanager hem vroeg of hij onder behandeling stond van een huisarts of specialist, antwoordde hij dat hij de afgelopen drie jaar niet naar de huisarts was geweest. Op de vraag hoe het dan kan dat hij een afspraak voor een diagnosegesprek had afgezegd, omdat hij naar de huisarts moest gaan, gaf hij geen antwoord. De klantmanager gaf verzoeker nog een kans om zich toch weer aan te melden bij Paswerk, maar hij weigerde om daar te gaan werken in verband met rugklachten. Zij maakte hem duidelijk dat Paswerk een geschikte werkgever is waar rekening wordt gehouden met lichamelijke klachten. Nadat zij tegen hem had gezegd dat hij als maatregel zes maanden geen bijstand zou ontvangen, zei verzoeker dat hij dat helemaal niet erg vond. Hij zou dan zwart gaan werken en zijn woning onderverhuren. Hij vond het geen probleem om geen uitkering meer te ontvangen. Vanachter een raam zag zij dat verzoeker weg reed op zijn fiets, terwijl hij eerder had gezegd dat hij met de bus was gekomen. De gemeente legde hem vervolgens een maatregel op door de bijstandsuitkering met 100% te verlagen voor de duur van zes maanden wegens het herhaaldelijk niet meewerken aan zijn re-integratie.
Verzoeker klaagt erover dat zijn klantmanager bij de gemeente zijn signalen over zijn psychische problemen niet heeft herkend door zich hierover niet te laten adviseren; De medewerkers van Paswerk en de gemeente rapporteerden over zijn gedrag. Daaruit blijkt dat zij kennis hebben genomen van zijn merkwaardige en tegenstrijdige verklaringen. Verder was de later door de psycholoog en psychiater geconstateerde stoornis van dien aard dat deze voor de betrokken medewerksters onmiskenbaar moest zijn geweest. Gelet daarop hadden zij zich moeten realiseren dat aan het gedrag van verzoeker mogelijk een psychiatrische problematiek ten grondslag lag. Voordat de medewerksters verplichtingen zouden opleggen met betrekking tot de re-integratie van verzoeker, zoals het bepalen van een re-integratietraject of zoals in dit geval het opleggen van een maatregel - hadden zij over de gebleken psychiatrische problematiek advies moeten inwinnen bij deskundigen. Als gevolg van de psychische stoornis ontbrak het verzoeker aan ziektebesef of ziekte-inzicht. De gemeente kon daarom niet volstaan met het standpunt dat het initiatief daarvoor lag bij hem zelf.
Het vereiste van actieve en adequate informatieverwerving.
Verzoeker klaagt erover dat zijn klantmanager bij de gemeente hem niet had ondergebracht bij de afdeling bijzondere doelgroepen.
