Verzoekster klaagde erover dat een ambtenaar van het regionale politiekorps Groningen haar heeft blootgesteld aan een levensgevaarlijke situatie door haar te sommeren haar auto op de vluchtstrook langs de snelweg te parkeren. Verder klaagde zij erover dat de ambtenaar haar op die plaats, na inname van haar autopapieren, tien minuten alleen heeft gelaten. De Nationale ombudsman oordeelde hierover dat de situatie ter plaatse objectief gezien, niet als levensgevaarlijk en daarmee onverantwoord was aan te merken, als gevolg van de aangebrachte afzetting en markering. Bovendien gold er ter plaatse een snelheidsbeperking tot 70 km/u. De Nationale ombudsman oordeelde dan de klacht feitelijke grondslag miste.
Wat betreft de duur van de bekeuringssituatie oordeelde de Nationale ombudsman dat een tijdsspannenne van tien minuten om een aankondiging van een beschikking uit te schrijven en daartoe de benodigde gegevens te controleren, niet onacceptabel was en niet in strijd met het vereiste van voortvarendheid.
Daarnaast klaagde verzoekster erover dat de klachtenadviescommissie in haar advies had gesteld dat verzoekster had aangegeven haar klacht te willen intrekken als het korps de gevraagde schadevergoeding zou betalen, zonder daarbij de reden te vermelden. Tevens vond verzoekster het onterecht dat de klachtenadviescommissie in haar advies slechts had vermeld dat verzoekster de klacht schriftelijk had willen afdoen, zonder daarbij de reden te vermelden. De Nationale ombudsman oordeelde hierover dat verzoekers de hoge kosten hadden opgegeven als reden waarom zij niet naar de hoorzitting zouden komen en dat het niet van vooringenomenheid getuigde dat de klachtencommissie die reden niet in haar advies had vermeld. Hetzelfde gold volgens de Nationale ombudsman voor het niet vermelden van de voorwaarden waaronder verzoekers bereid waren hun klacht in te trekken.
