Verzoekster en haar ex-echtgenoot waren in het echtscheidingsconvenant overeengekomen dat verzoekster een bepaald daartoe bij de notaris in depot gezet bedrag zou betalen aan haar ex-echtgenoot op het moment dat hij de levensverzekeringspolis op haar naam had laten overzetten. Via een assurantietussenpersoon ontving de notaris later een door de ex-echtgenoot ondertekende afstandsverklaring voor de levensverzekeringspolis. Nadat de ex-echtgenoot de notaris vervolgens had bericht dat de polis was omgezet en hem had verzocht tot betaling van het depotbedrag over te gaan, heeft de notaris contact opgenomen met de assurantietussenpersoon van verzoekster en haar ex-echtgenoot die dat bericht bevestigde en die hem vertelde mede namens verzoekster op te treden. De notaris keerde het depotbedrag vervolgens uit aan de ex-echtgenoot, zonder verzoekster daarover te informeren. Verzoekster vernam een aantal maanden later dat het bedrag was uitgekeerd.
Verzoekster klaagde erover dat de notaris het depotgeld had uitbetaald aan haar ex-echtgenoot zonder haar daarvan van tevoren op de hoogte te stellen.
De Nationale ombudsman overwoog dat de notaris niet had gehandeld in strijd met het vereiste van professionaliteit. Om tot dat oordeel te komen beredeneerde de Nationale ombudsman dat de notaris, gelet op de waarborgen die zijn specifieke professie aan zijn klant behoort te bieden, er vanuit had kunnen gaan dat de ex-echtgenoot aan de in het echtscheidingsconvenant gestelde voorwaarde had voldaan. Met het ondertekenen van de afstandsverklaring had de ex-echtgenoot afstand gedaan van alle uit de polis voortvloeiende rechten ten behoeve van verzoekster, hetgeen de strekking was van de voorwaarde. Bovendien, zo stelde de Nationale ombudsman, had de notaris nog contact opgenomen met de tussenpersoon die hem desgevraagd liet weten tevens voor verzoekster op te treden en die hem zei de overzetting van de polis verder administratief af te handelen. Door contact op te nemen met de assurantietussenpersoon had de notaris de extra zorgvuldigheid betracht die vanuit zijn professie van hem verwacht had mogen worden. Nu de tussenpersoon had aangegeven ook namens verzoekster op te treden en de notaris geen reden kon hebben om te twijfelen aan de juistheid van die mededeling, vond de Nationale ombudsman dat in redelijkheid niet van de notaris verwacht had hoeven te worden dat hij de door de tussenpersoon verschafte informatie zou checken bij verzoekster. Gelet op het voorgaande vond de Nationale ombudsman dat het de notaris evenmin kon worden aangerekend dat hij verzoekster niet tevoren had ingelicht over de uitbetaling.