Verzoeker werd op 6 april 2003 door een ambtenaar van het regionale politiekorps Brabant Zuid-Oost aangehouden wegens onder meer het rijden gedurende een rijverbod, dat hij had gekregen wegens rijden onder invloed. Zijn rijbewijs werd ingevorderd. Op 24 april 2003 zag een politieambtenaar dat verzoekers lease-auto nog voor zijn deur stond. De politieambtenaar gaf aan de leasemaatschappij door dat voor verzoeker een ontzegging van de rijbevoegdheid gold.
Verzoeker klaagde bij de Nationale ombudsman over het feit dat de politie deze informatie had doorgespeeld aan de leasemaatschappij.
Uit het onderzoek van de Nationale ombudsman werd duidelijk dat voor verzoeker geen ontzegging van de rijbevoegdheid gold op het moment dat de politie de leasemaatschappij had benaderd. Het rijbewijs was wel ingehouden geweest door de officier van justitie, maar op18 april 2003 weer teruggegeven. Vanaf dat moment was verzoeker weer bevoegd voertuigen te besturen. Door een fout van justitie was dit gegeven niet bekend bij de politie. Echter, ook in het geval dat de inhouding op 24 april 2003 nog zou hebben voortgeduurd, achtte de Nationale ombudsman het niet juist dat informatie over de inhouding is doorgespeeld aan de leasemaatschappij. Artikel 30 Wet politieregisters en artikel 2 Politiewet vormden daartoe in casu geen basis, daar de uitvoering van de politietaak niet noopte tot het ter kennis brengen van die informatie aan de leasemaatschappij. Het enkele feit dat was waargenomen dat verzoekers auto zich bij hem voor de deur bevond, terwijl de politie ook verder niet had waargenomen dat verzoeker de auto zelf had bestuurd, vormde onvoldoende basis. De politie had zich moeten afvragen of verzoeker niet tijdelijk een alternatief vervoermiddel gebruikte of een ander voor hem de auto deed besturen. Gezien het bovenstaande, oordeelde de Nationale ombudsman dat sprake was van een ontoelaatbare inbreuk op verzoekers persoonlijke levenssfeer. De onderzochte gedraging was niet behoorlijk.
