Een man heeft een klacht over de Belastingdienst. Hij staat in de Fraude signalering Voorziening (FSV). Hij denkt dat de Belastingdienst hem een fraudeur vindt. En dat hij daarom ieder jaar problemen heeft met zijn aangifte. De Belastingdienst heeft steeds uitgelegd dat dat niet zo is. En ook de rechter zegt dat. Maar de man gelooft dat niet.
De ombudsman doet onderzoek. Hij ziet dat er een andere reden is waarom de man vragen over zijn aangiftes krijgt. Hij heeft ieder jaar hoge aftrekposten voor bijzondere ziektekosten. Maar vaak kan hij niet laten zien dat hij deze kosten ook echt heeft gemaakt. Daarom stelt de Belastingdienst steeds weer vragen aan hem. Dat heeft de Belastingdienst ook goed aan hem uitgelegd. In gesprekken en in brieven. De rechter heeft het ook bevestigd.
De ombudsman ziet dat de man het er moeilijk mee heeft. Maar hij begrijpt ook dat de Belastingdienst deze vragen moet stellen.
De Belastingdienst heeft de man ook laten weten dat hij mee wil denken over een oplossing voor de toekomst. Dan is het wel belangrijk dat de man een volgende aangifte goed onderbouwt. Dat lijkt de ombudsman een goede oplossing. Het is nu aan de man om hierover contact te zoeken met de Belastingdienst. Daarom sluit de ombudsman het dossier.