Een man vraagt een uitkering aan bij de gemeente Lelystad om een eigen bedrijf te starten. Hij is gebeld door een medewerker van het ZLF over deze aanvraag. In het gesprek zijn volgens de man twee opmerkingen gemaakt die hij als discriminerend heeft ervaren. Naar aanleiding van deze uitspraken heeft de man een klacht ingediend bij de gemeente Lelystad. Door de opmerkingen voelde meneer zich bestempeld als een donker getinte langdurige uitkeringstrekker.
De gemeente is met de man in gesprek gegaan over zijn klacht en hij kreeg een schriftelijke afhandeling. De medewerker herkende zich niet in de gemaakte opmerkingen. Tijdens het telefoongesprek met klager zat er een collega naast hem, die niet heeft gehoord dat hij discriminerende woorden heeft gebruikt.
De man was niet tevreden met de klachtafhandeling en diende een klacht in bij de Nationale ombudsman. De man wilde weten wat de richtlijnen zijn voor het onderzoeken van een interne klacht door een instantie. De ombudsman gaf geen oordeel over de, volgens klager, gemaakte opmerkingen. De verklaringen spraken elkaar namelijk tegen. Het is niet mogelijk voor de ombudsman een oordeel te geven over een gesprek waar hij niet bij aanwezig was.
De manier waarop de gemeente Lelystad de klacht heeft onderzocht, vond de ombudsman behoorlijk. De gemeente heeft met beide partijen gesproken en de medewerker was niet betrokken bij de klachtafhandeling. De klachtafhandeling was dus onafhankelijk. De gemeente heeft de klacht serieus genomen. De uitkomst was niet wat de man ervan verwachtte, maar de klacht was wel goed behandeld. De ombudsman vond dat de klacht niet gegrond was.
