Een vrouw klaagt erover dat zij geen antwoord krijgt van een academisch ziekenhuis* op haar klacht over een onjuiste brief die zij heeft ontvangen. Ook krijgt zij geen reactie op haar vraag wanneer haar behandeling wordt voortgezet. De vrouw vraagt de Nationale ombudsman om een oordeel.
De Nationale ombudsman heeft bij het ziekenhuis gevraagd om de klacht van de vrouw te behandelen. Het ziekenhuis laat weten niet meer naar de vrouw te zullen reageren, omdat de vrouw in de afgelopen jaren per telefoon, mail en fax honderden klachten heeft ingediend bij het ziekenhuis. Ook gaat de vrouw regelmatig langs bij het ziekenhuis.
Het ziekenhuis heeft aan de vrouw laten weten dat zij daarmee zorgt voor overlast voor de patiënten, zorgverleners en het overige personeel van het ziekenhuis. En heeft haar laten weten onder welke voorwaarden zij weer bij het ziekenhuis terechtkan.
De Nationale ombudsman verklaart de klacht van de vrouw ongegrond. De ombudsman vindt dat een overheidsinstantie grenzen mag stellen aan de correspondentie als dit leidt tot een onevenredige inspanning. Wanneer daar sprake van is, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. In dit geval is er volgens de ombudsman sprake van een onevenredige belasting.
Bovendien heeft het ziekenhuis aan de vrouw laten weten wanneer en onder welke voorwaarden zij wel weer behandeld kan worden bij het ziekenhuis.
*De Nationale ombudsman is uitsluitend bevoegd om klachten te behandelen over academische ziekenhuizen bij openbare universiteiten en niet over gewone ziekenhuizen.
