Is er iets van je gestolen, dan hebben de meeste mensen de wens om daar aangifte van te doen bij de politie. Zo ook Greet* en haar zus Janna*. Alleen de politie weigert in hun geval de aangifte op te nemen. Terecht, of toch niet?
Greet is hartpatiënte en woont samen met haar zus Janna die het syndroom van Down heeft. Wanneer ze besluiten te verhuizen naar een andere woning, schakelt een hulpverleenster van een stichting ouderenzorg een klusjesman in voor de verhuizing. De zussen verblijven tijdens de verhuizing in een Zorghotel. Eenmaal in het nieuwe huis missen zij een hoop spullen. Kasten, stoelen, tafels. Maar ook dierbare spulletjes, zoals een politiepet waar Janna erg aan gehecht was.
Greet wil aangifte doen van diefstal. Ze verdenkt de klusjesman. De politieagenten van het politiekorps Amsterdam-Amstelland weigeren echter haar aangifte op te nemen. Het gaat hier volgens hen om een conflict tussen burgers onderling, namelijk de zussen en de klusjesman. Ze moeten de kwestie dus bij de burgerlijke rechter aankaarten. Maar Greet is het hier niet mee eens. Zij meent dat de klusjesman iets strafbaars heeft gedaan en dat wil ze dus aangeven bij de politie. Omdat de agenten dit weigeren, klaagt ze hierover bij de Commissie voor de Politieklachten.
De Commissie geeft Greet gelijk en adviseert de korpsbeheerder van politie Amsterdam-Amstelland Greets aangifte alsnog op te nemen. Daarop vraagt de korpsbeheerder zijn agenten hierover te bellen met Greet. Maar in dat gesprek proberen ze haar er opnieuw van te overtuigen dat haar zaak bij de burgerlijke rechter thuis hoort en niet bij hen. Greet komt er met de agenten weer niet uit en legt haar klacht aan mij voor.
Ik bekijk haar zaak en kom tot dezelfde conclusie als de Commissie voor de Politieklachten. Iedereen heeft het recht aangifte te doen bij de politie van een strafbaar feit. Het klopt dat de politie geen aangifte hoeft op te nemen als van te voren al duidelijk is dat het niet om iets strafbaars gaat en hier ook geen enkele twijfel over bestaat. Als hier de meningen echter over verschillen, zoals in Greets zaak, moet de politie gewoon de aangifte opnemen en het overlaten aan de strafrechter.
Wat ik opvallend vind aan deze zaak is dat de betrokken agenten Greet opnieuw proberen te overtuigen geen aangifte te doen. Dit nadat hun korpsbeheerder daartoe opdracht gaf. Dit getuigt van een eigenzinnigheid die ik ongepast vind. Hoe kan van een burger verwacht worden dat hij het gezag van een agent respecteert, als die agent het gezag van zijn korpsbeheerder niet aanvaardt?. De agenten hadden gewoon de aangifte moeten opnemen en niet hun tijd moeten verdoen met een zinloze discussie met Greet. Hopelijk zien zij dit nu ook in en kan Greet eindelijk aangifte doen.
* Om privacyredenen is de naam veranderd.
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column.
