Dit rapport gaat over het gebruik van het middel paspoortsignalering bij een oud-studente die in het buitenland woont. Zij had een hoge studieschuld en had daar nog niets van terugbetaald. Ze was een paar maal verhuisd en had haar buitenlandse adressen niet aan DUO doorgeven. In 2009 moest zij beginnen met afbetalen. Pas in 2020 kwam DUO via adresonderzoek met haar in contact. Maar zij wilde niet betalen. Zij vond onder meer dat haar studieschuld was verjaard.
DUO zette paspoortsignalering in om haar te bewegen alsnog te betalen. Volgens de oud-studente mocht DUO het middel van paspoortsignalering wel gebruiken om met haar in contact te komen maar niet om haar te bewegen tot betalen. Daarom diende ze een klacht in.
De Nationale ombudsman vindt het gebruik van paspoortsignalering in dit geval behoorlijk. Hij vindt daarbij onder meer van belang dat DUO steeds brieven aan de oud-studente had gestuurd. Dat zij die brieven niet ontving, kwam doordat zij zelf haar adres niet had doorgegeven. Daar was zij wel toe verplicht en DUO had geprobeerd om haar juiste adres te achterhalen.
In het woonland van de oud-studente kon DUO geen betaling afdwingen. Toen DUO in contact kwam met de oud-studente, gaf DUO haar ruim de gelegenheid om haar argumenten te onderbouwen. Ze kreeg ook de gelegenheid om eventueel aan te tonen dat zij niet kon betalen. Tijdens de paspoortsignalering kon aan de oud-studente een tijdelijk paspoort worden verstrekt in geval van een noodsituatie. Zodra zij een betalingsregeling met DUO had getroffen, werd aan haar een tijdelijk paspoort verstrekt. De gevolgen van de paspoortsignalering waren daardoor voor de oud-studente niet groter dan strikt nodig voor het doel waarvoor het middel werd ingezet. Uiteindelijk betaalde de oud-studente het hele bedrag en werd de paspoortsignalering ongedaan gemaakt.
