Noa (niet de echte naam) is de zevenjarige zoon van Hasse (niet de echte naam). Hij is gehandicapt. Lichamelijk zie je niets aan hem. Verstandelijk heeft hij het niveau van een 1 jarige. Hij heeft veel zorg en begeleiding nodig. Heel inspannend voor Hasses gezin. Zo kost het veel tijd en energie alles iedere dag goed voor Noa te laten verlopen. Bureaucratische hobbels op de weg kan Hasse daarbij niet gebruiken.
Helaas treft zij zo'n hobbel… Ze vraagt bij haar gemeente voor Noa een gehandicaptenparkeerkaart aan voor passagiers. Hierover krijgt Hasse een brief van de gemeente. Noa moet naar het spreekuur van een keuringsarts komen voor een medische keuring. Dat is nodig om de parkeerkaart te krijgen.
Hasse vraagt de gemeente en keuringsarts om de medische keuring over te slaan. De gemeente weet al alles over Noa's handicap. Dit door eerdere aanvragen die Hasse bij hen deed voor aanpassingen in huis. Als ze kijken in Noa's dossier kunnen ze precies zijn medische toestand zien. Noa meenemen naar het spreekuur is namelijk niet niks. Zijn dag moet voorspelbaar verlopen. Gebeurt dat niet? Bijvoorbeeld door een bezoek aan de keuringsarts? Dan gaat Noa nog drukker doen en wordt vaak onhandelbaar. Dat heeft enorme impact op hem en het gezin.
Maar wat Hasse ook aandraagt, het antwoord van de gemeente blijft 'nee'. Noa moet naar die keuringsarts. Ze laat het er niet bij zitten en schrijft ons. Hasse laat weten dat ze snapt dat er regels zijn. Maar het is overduidelijk dat haar zoon ernstig verstandelijk beperkt is. En de gemeente heeft die medische informatie al. Ze hoopte dat de gemeente zou meedenken over een oplossing. Dat ze zouden inzien dat zo'n simpele keuring met een gehandicapt kind net even te veel kan zijn.
Medewerker Jacco is dit helemaal met haar eens. Hij vraagt de gemeente gelijk te bekijken of een oplossing op maat mogelijk is voor Noa. Dit zet de gemeente aan het denken. En de oplossing komt er! De keuringsarts gaat naar het kinderdagcentrum waar Noa overdag is. Dat loopt goed. De parkeervergunning kunnen ze nu krijgen. Ook zegt de gemeente dat ze Hasse en Noa deze oplossing al gelijk hadden moeten geven. Daarom bieden ze hen excuses aan.
De gemeente lijkt hiervan te hebben geleerd. De boodschap die we vaker brengen aan gemeenten en andere overheden is dat je oog moet hebben voor iemands persoonlijke situatie. Kan iemand moeilijk aan een vraag voldoen? Kijk dan wat wel mogelijk is. Doorgaans is er echt een mouw aan te passen en je helpt mensen enorm. We kunnen er niet vaak genoeg op hameren!
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
Deze column is eerder geplaatst in de Telegraaf van zaterdag 11 mei 2019.
