Suzan* zorgt voor haar tachtigjarige vader. Ze gaat met hem mee naar ziekenhuisbezoek en verzorgt hem ook in zijn eigen huis. Omdat haar vader niet op loopafstand woont, reist Suzan daarom vaak met het openbaar vervoer. Ze is dan lang onderweg en moet veel overstappen. Erg belastend omdat zij zelf ook fysiek niet in orde is.
Op een gegeven moment vraagt Suzan kwijtschelding aan voor de lokale belasting die zij moet betalen. Dit wordt gek genoeg afgewezen. Suzan snapt er niks van. Ze heeft helemaal niet veel geld op de bank staan. Wat blijkt? Omdat zij kort voor ze om kwijtschelding vroeg een auto kocht, gaat de gemeentelijke Belastingdienst er van uit dat zij voldoende geld heeft om te kunnen betalen. Haar verzoek wordt afgewezen. Suzan vraagt de sociaal raadsman in haar gemeente om hulp. Samen dienen ze een klacht in bij de Nationale ombudsman omdat zij vinden dat het verzoek om kwijtschelding niet goed is beoordeeld.
Onze collega Nicole krijgt de klacht op haar bureau en gaat op onderzoek uit. De sociaal raadsman licht Nicole de reden van Suzans situatie haarfijn toe. Er blijkt een goede verklaring te zijn voor de aankoop van de auto, die de zaak in een heel ander licht stelt! Nicole neemt dan ook meteen contact op met de gemeentelijke Belastingdienst om hen de bijzondere situatie uit te leggen. Suzan bekommert zich namelijk als enige naaste familielid om de verzorging van haar vader. En omdat hij daar heel erg blij mee is en hij zijn dochter niet graag die moeizame lange reis met het ov ziet maken, geeft hij Suzan geld om een auto te kopen.
De waarde van de auto had bij de beoordeling van de kwijtschelding dus helemaal niet meegeteld moeten worden. Dan was Suzan nu niet in de problemen gekomen en had het haar vader en haar zelf geen stress opgeleverd.
Onze collega Nicole zorgt ervoor dat Suzan alsnog de kans krijgt om aan te tonen dat ze het geld van haar vader gekregen heeft. En gelukkig! Dat kan zij met een bankafschrift. De gemeentelijke Belastingdienst regelt daarom alsnog kwijtschelding. Het verhaal van Suzan maakt maar weer eens duidelijk dat systemen en processen nooit belangrijker zijn dan mensen. Wanneer overheidsorganisaties mensen zoals Suzan centraal stellen, en bereid zijn mee te denken over een oplossing als zij in de knel komen, dan kijkt de ombudsman tevreden terug. Een mooi voorbeeld van maatwerk en een hele goede zaak!
*Gefingeerde naam
De personen op de foto zijn niet de personen uit deze column
