Meneer Sidi (niet de echte naam) ontvangt een uitkering van de gemeente Utrecht. Hij heeft daarom vaak te maken met werkmatchers van die gemeente. Zij helpen hem met het vinden van werk. Een onschuldig bedoelde opmerking over de fiets van één van deze medewerkers heeft grote gevolgen.
In een mailwisseling met een werkmatcher voegt meneer Sidi de volgende opmerking toe: "ps: u heeft een leuke fiets!" Hij heeft namelijk deze medewerker een keer op een soort bakfiets zien rijden. Een erg leuke fiets, zo meent hij. De medewerker ervaart die opmerking helemaal niet als positief maar als intimiderend en bedreigend. Zij bespreekt dit met haar leidinggevende. Omdat de gemeente groot belang hecht aan een veilige werkomgeving voor hun medewerkers wordt het agressieprotocol in werking gesteld. Dit betekent een officiële waarschuwing wegens grensoverschrijdend gedrag plus een registratie in het Gemeentelijk Incidenten Registratiesysteem voor een periode van twee jaar voor meneer Sidi.
Hij schrikt zich een hoedje! De gemeente had toch eerst even contact kunnen zoeken voordat ze zulke maatregelen neemt? Dan had hij zijn opmerking kunnen toelichten. Hij schrijft de gemeente een brief. Daarin biedt hij aan in gesprek te gaan met alle betrokkenen zodat hij een en ander kan uitleggen. Ondanks dit aanbod blijft de gemeente erbij dat het veiligheidsgevoel van de medewerker in het geding is gekomen. De maatregelen worden niet geschrapt.
Deze gang van zaken en de uitkomst van de klachtenprocedure bevalt meneer Sidi allerminst en hij legt de situatie aan mij voor.
Eén van mijn medewerkers legt zijn klacht plus enkele vragen voor aan de gemeente. In een reactie laat Utrecht onder andere weten alsnog een zogenaamd ordegesprek te organiseren. Dit is ook een onderdeel van het agressieprotocol. Maar omdat het hier om een opmerking via de mail gaat, heeft de gemeente gekozen voor een schriftelijke waarschuwing. Het resultaat van dit ordegesprek is een herziening van het GIR zodat er meer balans tussen incident en sanctie ontstaat en een eerdere verwijdering van meneer Sidi uit dit register. Deze is tevreden en de gemeente merkt op haar beurt op dat zij deze klacht als een eyeopener beschouwde waaruit zij een belangrijke les heeft geleerd voor de toekomst.
Naar mijn mening had de gemeente beter haar best kunnen doen om te voorkomen dat de situatie zo uit de hand gelopen is. De leidinggevende had meteen (telefonisch) contact kunnen zoeken met meneer Sidi om opheldering te vragen over zijn opmerking. Dan had de gemeente op basis van zijn reactie kunnen kijken welke maatregelen gepast zijn en had de medewerker zich misschien niet zo onveilig gevoeld. Terecht dat meneer Sidi heeft geklaagd.
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
