Een toezegging hoor je na te komen. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar in de praktijk raken mensen regelmatig teleurgesteld. Ook bij de overheid. Natuurlijk kan het voorkomen dat een overheidsinstantie een toezegging uiteindelijk niet kan nakomen. Zolang dit helder duidelijk wordt gemaakt, is er meestal niet veel aan de hand. Helaas gaat het juist daar vaak mis waardoor je als burger teleurgesteld raakt.
Zoals Jessica*, die bijna veertien jaar wordt en van de gemeente Hilversum een brief ontvangt. In die brief leest ze dat als zij veertien wordt in aanmerking komt voor een gratis Nederlandse identiteitskaart. Goed en wel veertien verschijnt ze samen met haar vader aan de balie bij het gemeentehuis om haar gratis identiteitskaart aan te vragen. Maar aan de balie krijgt te ze horen dat dit vanwege een wetswijziging per 1 januari 2010 niet meer gratis is. Jessica is stomverbaasd over dit gedoe. Waarom stond dit niet in de brief die ze kreeg? En waarom heeft de gemeente haar hierover niet geïnformeerd? Op de website heeft zij niets over de wijziging gelezen. En zij is niet de enige want haar klasgenootjes blijken ook van niets te weten. Zelfs een gereduceerd tarief voor een identiteitskaart zit er voor haar niet meer in. Dit tarief gold toen zij nog dertien jaar oud was. Jessica heeft toen echter bewust gewacht met het aanschaffen van een identiteitskaart totdat zij veertien werd. Zo valt zij tussen wal en schip. Gaat dat zo bij overheid? Teleurgesteld keert zij met haar vader huiswaarts en schrijft hierover naar de gemeente. De gemeente houdt echter voet bij stuk en verwijst naar de wetswijziging. Hierover zou de gemeente al eerder in verschillende kranten hebben bericht. Daarnaast zou de gemeente haar over de wijziging een extra brief hebben gestuurd, maar deze heeft Jessica nooit ontvangen. Jessica en haar vader vinden het al met al een rare gang van zaken. Maar ze geven niet op en kloppen bij mij aan.
Het is natuurlijk vreemd dat de gemeente eerst in een persoonlijke brief laat weten dat Jessica in aanmerking komt voor een gratis identiteitskaart, maar vervolgens geen actie onderneemt om haar persoonlijk te informeren dat deze gratis kaart wordt afgeschaft. Uit mijn onderzoek blijkt namelijk niet dat de gemeente de brief over dat afschaffen daadwerkelijk naar Jessica heeft gestuurd. Logisch dat Jessica in de veronderstelling was dat zij de identiteitskaart gratis kon afhalen. Ik vind het nogal slordig dat de gemeente zijn eigen toezegging vergeet en weigert haar een gratis identiteitskaart te verstrekken. Daarom heb ik aan de gemeente gevraagd om de kosten van een identiteitskaart alsnog aan Jessica te vergoeden. Inmiddels heeft de gemeente mij laten weten dat ze de kosten hebben terugbetaald. Mooi! Maar nog mooier vind ik dat de gemeente de kosten ook gaat terugbetalen aan de andere mensen die hierover destijds bij de gemeente hebben geklaagd en toen in het ongelijk zijn gesteld. Mooi dat Hilversum zich uiteindelijk ruimhartiger opstelt!
* Om privacyredenen is de naam veranderd.
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column.
