Verzoeker verzorgde al jaren de aangifte vennootschapsbelasting voor een kleine stichting met een beperkt vermogen en een klein aantal financiële transacties per jaar. In de jaren 2004 en volgende was verzoeker verplicht de aangifte te doen langs elektronische weg.
Verzoeker klaagde er over dat de elektronische aangifte die hij verplicht was in te vullen voor een kleine stichting zoals die waarvoor hij aangifte deed veel te uitgebreid en ingewikkeld was. Hij merkte op dat hij 371 pagina's moest doorlopen waarvan er slechts 25 van belang waren en dat de meeste vragen, zoals die naar een fiscale en een commerciële balans en verlies- en winstrekening, niet van toepassing waren. Verzoeker klaagde voorts over de problemen die hij ondervond bij het navigeren door en het uitprinten van de aangifte Verzoeker stelde dat de Belastingdienst de verplichting tot het doen van een elektronische aangifte had ingevoerd voordat het product voldoende was uitgekristalliseerd.
De Nationale ombudsman overwoog dat aannemelijk was dat de onvolmaaktheden van het nieuwe aangifteprogramma extra zwaar wogen voor kleine ondernemers met een eenvoudige aangifte zoals in het geval van verzoeker en dat deze al snel konden leiden tot een onevenredige toename van de tijd en energie die nodig waren voor het verzorgen van de aangifte.
Onder deze omstandigheden viel naar het oordeel van de Nationale ombudsman niet te begrijpen dat de minister had gekozen voor een zeer beperkt ontheffingsbeleid waarbij landelijk niet meer dan 500 ontheffingen zijn verleend.
De Nationale ombudsman overwoog dat de Belastingdienst ten onrechte zijn eigen belang bij het ontvangen van zoveel mogelijk aangiften langs elektronische weg had laten prevaleren.
De Nationale ombudsman concludeerde dat de klacht gegrond was wegens schending van het vereiste van adequate organisatorische voorzieningen.
