Albert* is net gescheiden en zwerft sindsdien rond. Met zijn vrouw in hetzelfde huis wonen, ging echt niet meer. En door de grote woningnood en lange wachttijden lukt het hem niet om snel woonruimte te vinden. Gelukkig kan hij bij zijn broer terecht. Niet ideaal, want zijn broer heeft zelf een gezin. Albert wil hen niet tot last zijn en logeert daarom ook regelmatig bij vrienden of andere familieleden op de bank. En hij mag soms de vakantiewoning van een vriend lenen om een weekendje met zijn kinderen door te brengen.
Als Albert zijn paspoort wil verlengen, blijkt hij tot zijn verrassing uitgeschreven te zijn uit de Basisregistratie Personen (BRP). Door zijn rondzwerven, heeft Albert zijn post niet goed bij kunnen houden. Hij had wel andere dingen aan zijn hoofd. Omdat hij niet meer in de gemeente staat ingeschreven, kan hij ook zijn paspoort niet verlengen. Inschrijven op het woonadres van zijn broer is ook geen optie. Dat zou namelijk gevolgen hebben voor de uitkering die zijn broer ontvangt.
Albert belt met de gemeente waar hij altijd met zijn vrouw heeft gewoond. Die wil hem niet zomaar een briefadres geven. Uiteindelijk zou hij hier via de daklozenopvang mogelijk voor in aanmerking kunnen komen. Een voorwaarde is dat Albert dan eerst een tijdje in de nachtopvang komt slapen. Daar voelt hij helemaal niets voor, hij kan tenslotte op de bank bij zijn broer en vrienden terecht! Hij zit al in heel zwaar weer maar dan blijkt door het gedoe zijn zorgverzekering ook nog eens stopgezet. Albert ziet het helemaal niet meer zitten. Er moet echt snel iets gebeuren. Waarom kan de gemeente hem nou niet helpen met zijn inschrijving, zodat hij zijn leven weer op de rails kan zetten?!
Het kan iedereen overkomen. Door een aantal tegenvallers zoals schulden, ontslag of scheiding; je kunt zomaar je thuis verliezen. Steeds vaker ontvangen we bij de Nationale ombudsman signalen van en over deze 'zelfredzame' adreslozen. Door stress, gebrek aan geld en tijd hebben zij weinig (mentale) ruimte om alles weer op orde te krijgen. En als zij dit wel proberen, lopen zij al snel tegen drempels van de overheid aan. Daarom doen wij een oproep aan gemeenten en Rijksoverheid: kijk op een creatieve manier naar wat deze mensen snel op weg kan helpen. En laat knellende wetten en regels daarbij eventueel tijdelijk buiten toepassing. Zodat deze mensen, ondanks het gebrek aan woonruimte, in ieder geval kunnen blijven deelnemen aan de maatschappij, zelf hun problemen kunnen oplossen en niet nog verder in de problemen komen!
*gefingeerde namen
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
Deze column is eerder geplaatst in de Telegraaf van zaterdag 30 maart jl.
