Charlotte* is 79 jaar en woont al jaren in Parijs. In 1998 trouwde ze met Fransman Marcel*. Op het stadhuis van Parijs wordt haar gevraagd of ze de Franse nationaliteit wil krijgen. Maar Charlotte is bang dat ze dan haar Nederlandse nationaliteit verliest, dus daar kiest ze niet voor. Elke vijf jaar wordt haar Nederlandse paspoort op de ambassade vernieuwd. Totdat zij in 2016 hoort dat ze in 2001 haar Nederlandse nationaliteit al is verloren. Hoe kan dat nou?!
En dan valt het kwartje, in 2001 kwam Charlotte haar paspoort weer vernieuwen op de Nederlandse ambassade en werd haar verteld dat ze de Franse nationaliteit mag aanvragen omdat ze met een Fransman is getrouwd. Haar Nederlandse nationaliteit zou ze daardoor niet kwijtraken. Dat leek haar wel een goed idee, dus had ze de Franse nationaliteit meteen aangevraagd. In 2016 wordt voor de eerste keer gevraagd of ze ook Française is. Dat klopt! Ze weet niet wat ze hoort als de ambtenaar zegt dat dat helemaal nog niet mocht in 2001, maar pas vanaf 2003.
Haar paspoort mag ze wel alvast betalen, maar krijgt ze nog niet. Het ministerie van Buitenlandse Zaken wil het eerst goed uitzoeken. Charlotte hoort niets meer, totdat er weken later een aangetekende brief uit Nederland op de mat valt. Ze heeft inderdaad in 2001 de Nederlandse nationaliteit verloren. Ze moet wel even slikken als ze dit zo zwart op wit leest. Het ministerie raadt haar aan een juridische procedure te starten. Terwijl zij niets fout heeft gedaan! Ze heeft zelfs een brief van de viceconsul uit 2001 waarin hij schrijft dat zij twee nationaliteiten mag hebben. Ze dient een klacht in bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Die wil haar klacht in eerste instantie niet behandelen. Charlotte komt gelukkig in contact met onze collega Silvija, zij gaat er meteen werk van maken. En gelukkig, de klacht wordt alsnog gegrond verklaard. Helaas is de onzekerheid daarmee nog niet afgelopen voor Charlotte. Ze raakt verstrikt in een moeras aan formulieren en ambtelijke molens van het ministerie en de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Er wordt zelfs gezegd dat ze afstand moet doen van de Franse nationaliteit. Het is een moeilijke tijd voor Charlotte, en ze heeft al veel zorgen omdat haar man Marcel een zware hartoperatie heeft gehad. Silvija blijft vasthoudend, deze fout moet hersteld worden.Na een jaar ontvangt ze eindelijk bericht: alles is in orde, Charlotte mag op haar 79ste weer Nederlander worden. En de Franse nationaliteit mag ze ook behouden. De aanhouder wint. Met een beetje hulp van de ombudsman.
*gefingeerde naam
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
Deze column is eerder geplaatst in de Telegraaf van zaterdag 18 november jl.
