Vandaag vertel ik u over het verhaal van Jeffrey*. Jeffrey is in 2005 op zeer gewelddadige manier in Amsterdam beroofd. Hij is op straat bewusteloos geslagen en beroofd van zijn portemonnee, zijn telefoon en zelfs zijn gouden ketting. De politie houdt later een verdachte aan.
Jeffrey krijgt een brief van de officier van justitie die hem vraagt of hij op de hoogte wil blijven van de strafzaak. Dat wil Jeffrey graag. Maar hij hoort niets van het Openbaar Ministerie (OM) als later een verdachte wordt vrijgesproken. Jeffrey wil weten waarom de man die hem heeft mishandeld en beroofd, is vrijgesproken. Hij vraagt om het vonnis, maar krijgt geen reactie van het OM. Hij vraagt om een proces-verbaal van de zitting, maar krijgt geen reactie. Hij vraagt nogmaals om het proces-verbaal van de zitting, maar dat krijgt hij niet meer zegt het OM, want er zijn inmiddels drie maanden verstreken.
Jeffrey is ontzettend kwaad, het OM komt zijn belofte niet na. Hij vraagt de hoofdofficier van justitie in Amsterdam waarom hij die stukken niet kan krijgen. Die antwoordt nogmaals dat hij de processtukken niet kan krijgen omdat de verdachte is vrijgesproken. Het wordt Jeffrey te gek, hij dient een klacht in bij het bestuur van de rechtbank. Maar die wil de klacht niet behandelen omdat die ouder is dan een jaar.
Jeffrey wordt van het kastje naar de muur gestuurd en legt zijn verhaal aan mij voor. Ik vind het verhaal van Jeffrey een zorgelijk beeld geven van bureaucratische hindernissen. Jeffrey zocht antwoord op een gewone vraag: waarom is degene die mij bijna doodsloeg en beroofde vrijgesproken? Inmiddels zijn we meer dan vijf jaar verder en weet hij nog steeds het antwoord niet.
Niet alleen Jeffrey klaagde bij mij, ook het Platform slachtofferorganisaties nam contact met me op. Die vertelde me: Justitie heeft veel op papier geregeld, maar in de praktijk gaat het nog vaak mis. Slachtoffers worden laat of niet geïnformeerd, ze krijgen in contacten met politie en Justitie niet het gevoel serieus genomen te worden. Bovendien duurt het lang voordat je aangiften mag doen.
Om de positie van slachtoffers in de praktijk te verbeteren heb ik samen met het Platform slachtofferorganisaties 'Spelregels voor het omgaan met slachtoffers' gemaakt. Daarvoor heb ik ook het OM en de politie om advies gevraagd. Iedereen vindt het belangrijk dat slachtoffers een betere positie krijgen, alleen duurt het wel erg lang voordat een andere houding ontstaat. En moeilijk hoeft het niet te zijn, het gaat vaak om kleine dingen, zoals even een kort gesprek of een telefoontje.
* Gefingeerde naam
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column