Nu het economisch minder gaat, raken meer mensen hun baan kwijt. Het contract wordt niet verlengd of ze komen op straat te staan omdat hun werkgever failliet is. Werkloos worden is erg, werkloos blijven meestal nog veel erger. Dat vindt Guus* ook nadat hij op straat komt te staan door het faillissement van zijn werkgever.
Een gesprek bij het UWV geeft Guus weer positieve energie. Hij spreekt daar met een re-integratiecoach over zijn toekomstplannen. Guus wil een opleiding volgen tot rij-instructeur zodat hij in de toekomst een eigen rijschool kan starten. Zijn plannen worden enthousiast ontvangen. De coach vertelt hem dat hij in aanmerking kan komen voor een vergoeding voor de opleiding.
In afwachting van de beslissing over de vergoeding van de opleiding ontvangt Guus een ww-uitkering zonder sollicitatieplicht. Financieel moet hij alle zeilen bijzetten om aan zijn lasten en plichten te kunnen voldoen. Omdat de beslissing op de mogelijke studietoelage voor zijn opleiding uitblijft, gaat hij noodgedwongen op zoek naar een tijdelijke baan om zijn tekorten op te vangen. Al snel kan hij in een nieuwe baan aan de slag. Inmiddels is hij ook gestart met zijn nieuwe opleiding. Guus wil geen risico lopen dat zijn toekomstplannen in de soep lopen. Daarom meldt hij aan het UWV dat hij noodgedwongen is gestart met een tijdelijke baan. Het UWV feliciteert hem met zijn nieuwe baan maar laat ook weten dat een vergoeding van zijn opleiding nu niet meer mogelijk is omdat hij niet meer werkloos is. Om dezelfde reden wordt ook zijn uitkering stopgezet.
Guus is erg teleurgesteld na dit bericht. Hij voelt zich gestraft voor het feit dat hij in korte tijd een baan heeft geaccepteerd en de studie alvast zelf heeft betaald. Aan het UWV laat hij weten dat zij hem onjuist geïnformeerd heeft en de afspraak niet is nagekomen om zijn opleiding te vergoeden. Het UWV toont begrip voor zijn situatie maar laat weten dat er wettelijk gezien geen mogelijkheden zijn om de opleiding te financieren, hij heeft immers een betaalde baan.
Uiteindelijk wendt Guus zich tot mij. Hij schrijft dat het UWV hem niet heeft geïnformeerd over de consequenties van het accepteren van een baan voor de vergoeding van zijn opleiding. Eén van mijn medewerkers legt de kwestie nogmaals voor aan het UWV en stelt hierover een aantal vragen. In een uitgebreide reactie geeft het UWV een schets van het verloop van de situatie. Ondanks dat het UWV zich bij haar oorspronkelijk standpunt houdt, kan zij zich voorstellen dat bij Guus verwachtingen zijn gewekt. Om deze reden besluit het UWV dat een re-integratiecoach met Guus contact opneemt. Die zal hem laten weten dat de scholingskosten bij uitzondering toch worden vergoed. Ik hoop dat Guus zijn motivatie hierdoor weer snel terugvindt!
* Om privacyredenen is de naam veranderd
