De meeste mensen die zich bij mij melden kan ik het beste van dienst zijn door samen met de betrokken overheid te zoeken naar een goede oplossing. Dat lukt niet altijd omdat de zaak erg ingewikkeld ligt of omdat er niet iets meer op te lossen valt. In die gevallen start ik meestal een uitgebreid onderzoek. Ook al is de zaak niet altijd meer terug te draaien, precies weten wat er mis ging en een onafhankelijk oordeel is voor veel mensen al een vorm van genoegdoening. Een voorbeeld hiervan is het verhaal van Sjoerd (niet de echte naam).
De moeder van Sjoerd is op een gure winterdag op haar fiets aangereden door een camper. De bestuurder van de camper heeft haar geen voorrang verleend. De ruiten van zijn camper zouden beslagen zijn geweest. Zijn moeder is vier dagen na het ongeval aan haar verwondingen overleden. Zo'n tragisch ongeval heeft natuurlijk een enorme impact op de nabestaanden. Sjoerd wil precies weten wat er gebeurd is en wil daarom graag op de hoogte blijven van de loop van het onderzoek door de politie naar het ongeval. Maar dit verloopt niet zoals hij zou willen. Een klacht hierover bij de politie brengt hem niets verder. Ten einde raad benadert hij mij.
Sjoerd is niet tevreden met de manier waarop de politie onderzoek heeft gedaan. Hij vindt dat de politie niet genoeg moeite heeft gedaan om getuigen op te sporen. Ook heeft de politie hem onvoldoende geïnformeerd over de stand van zaken van het onderzoek. Hij heeft het gevoel dat de politie hem zoveel mogelijk probeert af te wimpelen. Daarnaast frustreert het hem dat hij geen inzage heeft gekregen in alle stukken, zoals bijvoorbeeld het proces-verbaal.
Wat er mis is gegaan kan ik niet meer terug draaien. Wel kan ik de zaak grondig uitzoeken. Ik vraag daarom stukken op en spreek zowel met de politie als met Sjoerd. Hieruit blijkt dat de politie wel pogingen heeft gedaan om getuigen te horen maar daarvan is niets vastgelegd. Ik kan daarom niet anders concluderen dan dat de politie op dit punt ernstig tekort is geschoten. Voor wat betreft het verstrekken van bepaalde stukken aan Sjoerd heeft de politie wel juist gehandeld, omdat het Besluit politieregisters geheimhouding voorschrijft.
Wat mij in deze zaak vooral opvalt, is dat de relatie tussen Sjoerd en de politie behoorlijk uit de hand is gelopen. Ik heb er begrip voor dat Sjoerd de onderste steen boven wilde halen. Hij maakte de politie duidelijk dat hij alles wil weten. De politie vond het gedrag van Sjoerd 'lastig'. Ik vind dat de politie hier op een verstandige manier mee om moet weten te gaan. Dat is niet gebeurd. De politie heeft onvoldoende begrip getoond voor de belangen van Sjoerd en daarbij deels traag en afhoudend gereageerd. Al met al een gemiste kans. Ik hoop dat de politie dit een volgende keer beter aanpakt.
